Düþmanlýk
Günden güne
Büyüyor yüreðimizde
Salkým saçak.
Kimden aldýk
Bu kini?
Sevgiyi
Nerede tükettik?
Anlamak
Bu kadar mý zor
Küskün yürekleri?
Ki,
Sevmek uzak bize
El sýkmak yasak.

Aradýklarýmýz
Hep bilinmeyen yerlerde
Ýsmimiz
Kapýsýna kilit vurulmuþ aðýzlarda
Tutsak....
Herkes
Bir baþkasýnýn
Lokmasýna göz dikmiþ
Nereye baksak.

Uçurumlarýn
Son noktasýnda
Ve bir karanlýkta mekânlarýmýz
Uçsak / kanat yok
Koþsak
Kötürüm bacaklarýmýz
Bir gün batýmýnda
Çakýldýk yerimize
Doðmuyor þafak.

Nedensiz savaþlar içinde
Eriyip gidiyor umutlarýmýz
Yeþermiyor
Ektiðimiz tohum,
Yaðmurlar
Yabancý göklerimize
Topraðýmýz kurak.

Amaçsýz nefretler karmaþasýnda
Kayboluyor kimliðimiz,
Baktýðýmýz yüzler
Dönmüþ çaðrýlarýmýza / arkasýný
Nereden doðup
Nereye aktýðý
Bilinmeyen
Ýsimsiz bir nehirdir
Bizim için yaþamak......