Bir dað köyünde tanýdým seni
Tekerlekleri gýcýrdayan
Öküz arabasýnýn ardýnda...
Onca acýya raðmen
Sabrý okudum / belirsiz gülüþlerinde.
Yokuþlarýnda kýrýlganlýklar doluydu
Hayaller çiçeðe durmuþtu / iniþlerinde.
Ellerin gövdenden büyüktü sanki
-Çalýþkan ellerin -.
Hayatýn çilesi
Tüm azametiyle ellerindeydi
Buna raðmen
Dað gibi umutlar yeþeriyordu gözlerinde.

Bir dað köyünde tanýdým seni
Bereketli tarlalarý süren
Eski bir karasabanýn ardýnda.
Bakýþlarýnla deliniyordu karanlýklar
Uzaklar yakýn oluyordu adýmlarýnda.
Yýllarýn yorgunluðu omuzlarýndaydý
Ekeceðin buðdayýn - sadece- avuçlarýnda.

Bir dað köyünde tanýdým seni
Aðustos güneþiyle yanan harman týnazlarýnda.
Bir avuç buðdayýna bakýp
Dolu bir ambar gören
Kara gözlerinin bakýþlarýnda...
Aklýnýn bir yarýsý þehirdeydi
Diðer yarýsý baba ocaðýnda.
“ Haydi git,” diyorken bir yanýn,
Diðer yanýn
“ Kal ” diyordu “ ata topraðýnda.”

Þimdi / o dað köyünde
Yine öküz ardýnda mýsýn / yorgun
Kaderine küs?
Ellerin yine
Çatlak mý / avuçlamaktan topraðý,
Biçtiðin giysilerin içinden
Çýkmak için / çýrpýnmakta mýsýn?
Yine
Gitmekle kalmak arasýnda kararsýz
Ektiðini alamayan
Seni doyurmayan topraklarda mýsýn?

Yýllar geçti
Bir daha yolum düþmedi
O dað köyüne...
Çýkýp gelsem
Orda seni görebilecek miyim?
Toprak kokan ellerinden
Öpebilecek miyim?