Karanlýk maðarandan bir ses þimdi kulaklarýmda.
Sarsýldým, irkildim, korktum!...
Ama kaçmadým.

Karanlýðýnýn en derininden bir sýr verdin bana.
Ve elimden bir þey gelebildi ancak.
Yalnýzca seni daha çok sevdim.

..

Karanlýkta gezmeyi seversin sen.

Öðle ýþýðýyla aydýnlanmýþ þu manzaranýn sýðlýðý batar sana.
Parlak renkler baþýný döndürür, mideni bulandýrýr.
Gölgeler uzadýkça rahatlarsýn biraz..
Derinlik...

Sonra yalnýz siluetler...

Ve görünmez olunca herþey...
Gözlerinde gezen sonsuz karýncanýn arasýnda kalýr ya artýklar...

Biliyorum sen asýl o zaman görürsün.