BEKLENEN AMA YAÞANAMAYAN MEVSÝM

- Arif Kayral’a -

Hatýrlýyorsun deðil mi anne
Yaþadýðým o sonbaharda
Kýþý nasýl beklediðimi?
Hatýrlýyorsun deðil mi anne
Sana neler söylediðimi?
Kýþ gelecek / kar yaðacaktý,
Senin minik oðlun
Kartopu oynayacaktý.

O günden bilmem ne kadar sonra
Kar yaðdý diz boyu
Örttü mezarýmýn üstünü.
Beklediðim kýþ gelmiþti iþte
Kar yaðmýþtý.
Ama kartopu oynamak,
Benim için çok uzaklarda kalmýþtý.

Çünkü ben yeryüzünde deðildim artýk.
Ne baharlar / ne de kýþlar
Etkilemiyordu beni.
Soðukluðunu hissetmedim kar’ýn / üþümedim.
Kýþ mý gelmiþ / kar mý yaðmýþ
Bilemedim.



Ama görebiliyorum seni anne / görebiliyorum
Pinpon topum / raketim
Duruyor hâlâ odamda.
Onlarla oynayamadýðýma deðil,
Benim için aðlamana üzülüyorum.

Oysa ben öylesine yakýným ki sana
Siliyorum gözyaþlarýný elerimle,
Her gece koynunda uyuyorum,
Sabahlarý senle kalkýyorum yataktan,
Senin sýcaklýðýnda ýsýnýyorum.
Ama sen beni görmüyorsun ,
Dokunuyorum sana / hissetmiyorsun.

Benim geldiðim yere gelenler
Geride kalanlarýn yanýndadýr her zaman
Bilmiyorsun.
Senin nefesindeyim,
Dudaklarýndayým,
Ellerindeyim / saðlýðýmdayken okþadýðýn
Görmüyorsun.

Artýk daha fazla aðlama anne!
Yaralý göðsüne düþürdüðün her göz yaþýnda
Beni yeni baþtan öldürüyorsun.
Duyuyorum sesini iþte yine,
Beklediði kýþý yaþamayan yavrun için
Aðlýyorsun,
Ve beni / bilmeden böyle / defalarca
Yeniden yeniden öldürüyorsun.