"Yine mi yılbaşı? Dünya dönebiliyorsa, biz de döneriz elbet. Ama lütfen, bu sefer kar küresi almayın." – Dorothy Parker"

Marmaray

Hayatın koşuşturması içinde kaybolanlara karşı, anın değerini bilen bir gözlemcinin düşünceleri. Tren istasyonundan geçen insanların telaşını izlerken, kendi huzurlu dünyasında yaşamanın keyfini çıkaran bir bireyin, modern yaşamın köleliğine karşı duruşunu anlatan şiirsel bir betimleme.

yazı resimYZ

Bir tren geçer durağımdan
Çokça insan geçip gider hayatımdan
Treni bekler ve kaybolurlar
Gün sonu gelince sadece
Ben bakarım hayat camından
Bir tek ben ve keyfim
Başlangıcında da ben vardım
Sonunda da ben ve keyfim

Vakit ne hızlı geçiyor oysa
Bir dönüp baksalardı
Anın tadını kaçırmazlardı
İzini sürdükleri hayatlar
Sadece zincirlerden ibaret
Uzun ve kırılmaz şekilde boyunlarından
Günün sonu gelince sadece
Ben bakarım hayat camından

KİTAP İZLERİ

Öyle miymiş?

Şule Gürbüz

Şule Gürbüz’ün Zaman ve Anlam Arasındaki Yankısı Bir kitabı roman yapan nedir? Belirli bir olay örgüsü, gelişen karakterler, diyaloglar mı? Şule Gürbüz’ün “Öyle miymiş?” adlı
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön