Bir asýr önce bugün Anadolu çiçek açýyordu. Ankara'ya yeni bir özgüven geliyordu. Bir ütopya ya da bir mucize gerçekleþmiþti. Yunanistan sahnede olmasýna raðmen, aslýnda Ýngiltere bu Büyük Taarruz'da yenilen taraf olmuþtu.

Türkler yeniden doðmuþtu küllerinden. Genç ve güçlü gagasý, pençeleri, kanatlarý vardý. Dipdiri gövdesiyle dünyaya yeniden kafa tutuyordu. Hiçbir masal bu kadar kötü baþlayýp, bu kadar güzel bitmemiþti.

Devrimler ve yenilikler bütün hainliklere raðmen gelecekti ve geldi. Ta ki, gençliðe hitabedeki "...memleketin dâhilinde iktidara sahip olanlar, gaflet ve dalalet ve hatta hýyanet içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri, þahsi menfaatlerini müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr u zaruret içinde harap ve bitap düþmüþ olabilir." öngörü gerçekleþinceye kadar.

Artýk "Ýþte, bu ahval ve þerait içinde dahi vazifen, Türk istiklal ve cumhuriyetini kurtarmaktýr. Muhtaç olduðun kudret, damarlarýndaki asil kanda mevcuttur." nasihat veya vasiyetin gerçekleþmesine kadar.

Bizler, bu uðurda ne bedel ödemek gerekiyorsa ödeyip, yine de Misak-ý Milli" sýnýrlarýný korumayý sürdüreceðiz.

Pakistan kurucu devlet baþkaný Muhammed Ali Cinnah'ýn dediði gibi "Ben iki Mustafa'yý seviyorum. Biri Muhammed Mustafa; bize Allah'a kul olmayý öðretti. Diðeri Mustafa Kemal Atatürk; bize kula kul olmamayý öðretti." ben de aynen tekrarlýyorum bu güzel cümleyi.

Gökyeleli Bozkurt, Son Baþbuðum! Eðer açtýðýn yoldan ve gösterdiðin hedeften dönersem "Gök girsin, kýzýl çýksýn"

30 Aðustos 23
Gölcük