Babasý ve Asena, denizaltýyla Türkiye'ye döndüler. Babasý, Atlantis'i bulduklarýný ve kaybettiklerini anlatan bir rapor yazdý ve arkeoloji camiasýna gönderdi. Ancak raporu okuyanlar, babasýnýn delirdiðini ve yalan söylediðini düþündüler. Babasýnýn itibarý zedelendi ve meslektaþlarý tarafýndan dýþlandý.

Asena, babasýnýn bu duruma çok üzüldüðünü gördü. Onu teselli etmeye çalýþtý:

- Baba, lütfen kendini üzme. Senin söylediklerine inananlar da var.
- Kim var kýzým? Kim inanýyor bana?
- Ben inanýyorum baba. Ben de oradaydým. Gördüm her þeyi.
- Evet, sen de oradaydýn. Ama senin de benim gibi deli olduðunu düþünüyorlar.
- Önemli deðil baba. Biz biliyoruz gerçeði.
- Ama gerçek ne iþe yarýyor? Gerçek bizi mutlu etmiyor ki.
- Belki de gerçekle mutlu olmak için baþka bir yol bulmalýyýz.

Asena, babasýna bir fikir sundu:

- Baba, biliyorsun ben yazmayý çok seviyorum. Seninle yaþadýðýmýz macerayý bir kitap olarak yazsam ne dersin?
- Bir kitap mý? Nasýl yani?
- Evet, bir kitap. Atlantis'i bulduðumuzu anlatan bir kitap. Ama gerçek olduðunu söylemeden. Sanki bir kurguymuþ gibi.
- Neden öyle yapalým ki?
- Çünkü böylece insanlar bize inanmasalar da okuyabilirler. Ve belki de bizim gibi hayal kurabilirler.
- Hayal kurmak mý? Ne iþe yarar ki o?
- Hayal kurmak her þeye yarar baba. Hayal kurmak bizi hayata baðlar. Hayal kurmak bize umut verir.
- Umut mu? Umut da ne iþe yarar ki?
- Umut da her þeye yarar baba. Umut bize güç verir. Umut bize yaþama sevinci verir.

Asena, babasýnýn gözlerinde bir ýþýk parladýðýný gördü:

- Peki, kýzým. Sen bilirsin. Yaz bakalým o kitabý.
- Gerçekten mi? Cidden yazabilir miyim?
- Evet, yazabilirsin. Ama bir þartla.
- Nedir o þart?
- Kitabýn adýný "Atlantis'in Sýrrý" koyacaksýn.
- Tamam baba, öyle yapacaðým.

Asena, babasýyla yaþadýðý macerayý bir kitap olarak yazmaya baþladý. Kitabýný bitirdiðinde, bir yayýnevine gönderdi. Yayýnevi, kitabýný çok beðendi ve yayýnlamaya karar verdi.

Kitap piyasaya çýktýðýnda, büyük ilgi gördü. Okuyucular, Asena'nýn anlattýðý Atlantis'i çok sevdiler ve merak ettiler. Kitap, çok satanlar listesine girdi ve pek çok dile çevrildi.

Asena'nýn kitabýný okuyanlar arasýnda, babasýnýn eski meslektaþlarý da vardý. Onlar da kitabý beðendiler ama gerçek olduðunu bilmedikleri için sadece bir hayal ürünü olarak gördüler.

Babasý ve Asena, kitabýn baþarýsýndan çok mutlu oldular. Babasý, Asena'ya sarýlýp teþekkür etti:

- Kýzým, sen harikasýn! Bana yeniden yaþama sevinci verdin!
- Baba, ben sana teþekkür etmeliyim! Bana hayal kurmayý öðrettin!
- Hayal kurmak güzel þey kýzým. Ama gerçek de güzel. Seninle yaþadýðýmýz gerçek, bize hayal kurmamýzý saðladý.
- Evet, baba. Seninle yaþadýðýmýz gerçek, bize umut verdi.
- Umut güzel þey kýzým. Ama sevgi de güzel. Seninle olan sevgimiz, bize umut vermeyi saðladý.
- Evet, baba. Seninle olan sevgimiz, bize güç verdi.

Babasý ve Asena, birbirlerine sarýlýp gülümsediler. Arkalarýnda Atlantis'in sýrrýný býrakarak yeni bir hayata doðru yol aldýlar.