Kiþilerin kolektif kapasiteden ve kolektif kapasite saðlamasý içindeki aldýðý paylarýndan yapýlan birçok eksiltmeler mülkü ve mülk sahiplerini, yoksul kiþiler gözünde sanal bir yanýlsamayla büyütüyordu.

Bu yanýlsama kiþilerin kolektif bilinci yerine, kiþilerin takdiri eksiðini bilmesi ve eksiðini takdirli iradeye boyun eðme üzerinde tamamlar olma bencilliðini öne çýkýyordu. Kolektif paydan yapýlan eksiltme iþi kiþileri mülke ve mülk sahibine doðru eðim ettirdi. Paydan eksilme demek birilerinin rýzkýnýn artmasý demekti. Bu tuzak mülk sahipleri tarafýndan bilinçli yapýlan uygulamaydý.

Kolektif alan saðlatmasý temel gereksinmeleri karþýlýyordu. Temel gereksinmelerde yapýlan eksiltmeler, çoðunluðu kolektif kapasiteden yoksun kýldý. Kolektif kapasiteden yoksun kalma iþi kolektif kapasiteyi elinde tutan mülk sahiplerine karþý muhtaç þekilde olmanýn düzenlemelerini öngörüyordu. Bu kadarý tuzak bile insaný insana kul, köle yapýyordu.

Kolektif kapasite kolektif alana göre; tüm toprak, araç gereç, bilgi, kolektif emek gibi bileþenleriyle ancak üretmeyi ortaya koyacak olan kolektif üretim gücüydü. Ýnsanlarýn tarýmý bulmuþ olmalarý, maden iþletiyor olmalarý vs. kolektif kapasiteli kolektif üretimin gücü sayesindeydi. Kiþi bu saye olanda yoksun býrakýlýyordu.

Kolektif kapasite birikimli ve tüketimliydi. Bu nedenle kolektif kapasite (bilgi) sürekli üretilip geliþtirilir. Özelleþtirme ile mülk sahiplerinin eline geçen “kolektif kapasite”, özelleþtirmeden yoksun býrakýlan kiþilerin “çalýþma, ücret, maaþ vs.” denen “kolektif emek gücü” ile tekrar yerine konur.

Kolektif üretim gücünden yoksun kalan kiþiler mülk sahibine çalýþmak, emek güçlerini onlara sunmak, onlardan temel karþýlanmalarý için lütuf beklemek, zorunda kalýyorlardý. Günümüz üretim yapýsý içinde kamusal zenginlikler finansman ve özelleþtirme sözleþmeli ihale içinde seçili kiþileri mülk sahibi eder.

Üreten kamu kaynaklarý gücü (kolektif kapasite) ihale ve özelleþtirme adý altýnda ballandýra ballandýra seçkin kiþilere aktarýlýr. Kamu zenginlikleri ihaleler, özelleþtirmelerle bir taraf üzerinde biriktirilirken, diðer bir taraf da bu zenginliklerden mahrum býrakýlýr. Köleci sömürünün iþleyiþ kuralý budur.

Bunu da “beþ parmaðýn beþi de bir mi?” diye izah ederler. Bu bir çarpýtmadýr. Zaten kolektif alan eþit emek ve eþit tüketim üzerine kurulmaz ki. Transfer emeðin karþýlýklý denkleþmesi içinde, herkesin yetenek ve ihtiyacýna göre karþýlanmadýr.

Herkesin yetenek ve ihtiyacý oranýnda saðlama yapmasý da “herkesin” kendi yetenek ve ihtiyacý kadara harcadýðýdýr. Burada beþ parmak eþitliðinin hükmü deðil, kolektif üretilenler kullaným ve tüketimler içinde herkesin temel gereksinmelerinin bir karþýlýk ve denk bir pay hükmünün geçerli olmasýdýr.