Avrupa Yakasýndan Anadolu Yakasýna gitmek için iki seçeneðiniz vardýr; intihar köprüleri ya da intihar vapurlarý. Ýstanbul’da intihar için en meþhur ve en görkemli yer hiç þüphesiz 15 Temmuz Þehitler Köprüsüdür. Köprü intihar için görkemli olduðu kadar bir intiharýn en keyif alýnacaðý yer bile olabilir. Diðer seçenekte hiç fena sayýlmaz.

Haftanýn neredeyse her günü, hafta sonlarý dahil, 21 yaþýndaki Nicole Beatrix bu demir canavarlara biner ve karþýya geçerdi. Ýlk dakikalar martýlarý izler, sonrasýnda sessizce denizi izlerdi. Avrupa Yakasýna geçtiðinde fazla vakit kaybetmeden hemen dönüþ vapuruna binerdi. Anadolu Yakasýna vardýðýnda da vakit kaybetmeden evine giderdi. Bu onun için beleþe yakýn bir aktivite gibi bir þeydi.
Her ne sebeple olursa olsun bu yolculuk sonuç olarak kendisini daha iyi hissettirirdi. Kýþ aylarýnda dahi olsa vapurun açýk kýsmýnda seyahat ederdi. Böylesi zamanlarda soðuktan ölecekmiþ gibi gelirdi hep.
Vapurdayken martý seslerini duyabilmek için kulaklýðýnýn sesini kýsardý. Bazen fýsýltýyla karýþýk sex kokan konuþmalara þahit olabiliyordu. O zamanlar sesi açýp güneþli günden keyif almaya çalýþýyor ve güneþ ýþýnlarýnýn vücudunu ýsýtmasýnýn tadýný çýkarýyordu.
Nicole Beatrix son yolculuklarýnda tam karþýsýnda olmasa da bir adamý fark etmeye baþladý. Baþýnda sürekli Ecevit Þapkasý olan ve viþne çürüðü renginde kadife bir ceket giyiyor. Beatrix’in bu adama dair aklýnda kalan diðer bir þey ise tuhaf bir gözlük takýyor olmasýydý. Beatrix’in o adamla ilgili korku duyacaðý zamanlar gelecek.
Adam o hafta boyunca sürekli ayný yerde ve sürekli ayný kitabý okuyordu. (Sofi’nin Dünyasý, kalýn bir kitap gibi görünüyordu.) Fakat ne adam ne de Beatrix günlerce tek kelime etmeden ama birbirlerinin varlýðýný hissederek yolculuk ettiler. Beatrix þarký dinlerken, denizi izlerken ve martýlara bakarken göz ucuyla ona bakmayý ihmal etmiyordu.
‘Sapýk çýkabilir. Onunla konuþmayý aklýndan bile geçirme Beatrix.’ Ýçindeki ihtiyatlý ses ona aynen böyle söylüyordu. Sýradan bir adama benziyor olmasý dýþýnda onu kötü gösterecek hiçbir þeyini görmemiþti. Onu fark ettiði günden beri ayný yerde, ayný tip elbiselerle ve ayný kitabý okuyordu.
‘Sapýk çýksa ne olur? Ha! O kadar insanýn içinde bana ne yapabilir? Mantýklý iç sesi ona daha yakýn gibi geliyordu. Beatrix adama bakmaya devam ediyordu. Sonra hiç de beklemediði bir þey oldu.
‘Okuduðum kitabýmý merak ettiniz?’
Beatrix duymuyor numarasý yaptý. Kulaklýðýný gösterdi. Fakat adam soruyu duyduðundan gayet emin bir þekilde cevap beklemeye koyuldu.
Ah! Þey! Daha önce gördüm mü diye bakýyordum.’
Ecevit Þapkalý adam kitabýn kaldýðý yerine bir ayraç koydu ve kitabý kapattý.
‘Kitaplarý görerek mi tanýmaya çalýþýyorsunuz?’
Beatrix ne diyeceðini þaþýrmýþ bir haldeydi. Adamýn arka tarafýnda oturan bayanla tamamen tesadüfen gözgöze geldiler. Beatrix kadýna yardým isteyen gözlerle bakýyordu. Fakat kadýn gözlerini çoktan baþka yöne çevirmiþti.
‘Sanýrým okuyarak…’
Adam kýpýrdamadan ve gözlüklerinin içinden bakmaya devam ederek. ‘Ýþte beklediðim cevap buydu.’
‘Bu arada benim adým Akýn Alp Ateþ. Sizin?’
Beatrix ;Üç, iki, bir ateþ. Diye büyüyen þakasýný içinde bastýrmaya çalýþsa da yanaðýnda bir gülme, daha doðrusu seðirme oldu.
‘Beatrix. Nicole Beatrix.’
‘Memnun oldum.’
‘Ben de…’ Dedi Nicole. ‘Fakat isminizi öðrenmem sizi tanýdýðýmý göstermez.
Adam, elindeki kitabý göstererek. Sofi de aynen sizin gibi düþünüyor. Nicole’un bir þey anlamadýðýný düþünerek, ’Kitaptaki karakteri demek istedim. Gizemli bir yabancýdan mektup alýyor.’
Nicole Beatrix kaþlarýný yukarý kaldýrarak ‘Anladým.’ Dedi.
‘Tatile mi geldiniz?’ diye sordu adam. Nicole ismimden dolayý diye düþündü içinden. ‘Hayýr. Burada yaþýyorum. Siz?’
‘Ben bir yabancýyým. Merak ettiðim ve görmek istediðim yerleri geziyorum. Bazen dolu bir valizle, bazen parmak arasý terlik, þort, bir tiþört ve bir kredi kartýyla seyahat ediyorum. Kafama göre. Dünya üzerindeki her yer benim ilgi alaným. Gittiðim yerlerde bazen insanlarla konuþurum.’
‘Bazen mi?’ Ýhtiyatlý iç sesi ona net bir soru sormuþtu. ‘Onunla daha fazla konuþma.’ Nicole ihtiyatlý iç sesini dinlemeye karar verdi. Zaten vapur yanaþmak üzereydi.
‘Sizinle tanýþmak çok güzeldi Akýn Bey.’ Ýçinden Bay üç A demek geçti ama bunu diyemezdi.
‘Hiç olmazsa vapur durana kadar bana eþlik edin. Konuþtuðum nadir insanlardansýn.’
Nicole kendini tehlikede hissetmiyordu ama yine de adamýn tuhaflýðý onu temkinli davranmaya itiyordu.
Vapurun yanaþmak için büyük bir gürültüyle düdüðünü çaldý.
‘Sizin karakteriniz hakkýnda bir tahminim var. Duymak ister misiniz?’
Nicole içinden ‘Bu nereden çýktý?’ diye düþünse de adama karþý koyamadý ve olur manasýnda baþýný salladý.
‘Anladýðým kadarýyla iç sesine büyük önem veriyorsun. Temkinli yaþamayý seviyorsun. Yüz hatlarýnýn daha iyi olmasýný isterdin. Sanýrým bu sosyal medyadan kaynaklanan bir þey olabilir.’
Nicole içinin okunduðunu hayretle dinlese de bunu çaktýrmak istemiyordu.
‘Kýsmen söyledikleriniz doðru.’ Diye kestirip attý.
Ayrýca…’ dedi. ‘Müzik dinlemeyi çok seviyorsun. Sanýrým Türkçe Pop ama 80’ler ve 90’larý seviyorsun.’
Beatrix biraz ürkmeye baþlamýþtý. Beni iyi gözlemlemiþ, onu fark ettiðim güne kadar ve belki de fark etmediðim diðer günler.
‘Seni iyi tahlil ettiðimi düþünüyorum. Seni temin ederim ben iyi bir gözlemciyimdir.’
‘Doðrusunu söylemek gerekirse hem þaþýrdým hem de biraz korktum.’
Adam gülümsemeye baþladý. Beatrix adamýn yüzünde ilk defa bir jest gördüðü için sevindi. Normal, sýradan bir insan gibi, diye söylendi mantýklý iç sesi.
Bu arada vapur iyice hýzýný kesmiþti. Görevliler vapurdan inecekler için vapurla kara arasýna çektikleri seti son bir kere kontrol ediyorlardý.
‘Sizi korkutmak istemezdim. Aslýnda söylediðim þeylerin çoðusu bu vapurdaki herkeste vardýr.’
Nicole bir an önce vapurdan inmek ve eve gitmek istiyordu. Adam onu korkutmuyordu ama temkinli biri gibi de gelmiyordu.
‘Haklýsýnýz, söylediðiniz þeyler yuvarlak þeylerdi. Herkesin az biraz karakterinde olan þeyler.’ Oturduðu yerden kalktý ve ‘Sizinle tanýþtýðýma çok memnun oldum.’ Dedi. Adam tepki vermedi. Yüzünde beliren gülümseme birdenbire yok olmuþtu.
‘Þimdi deðil Bay Beatrix.’ Þapkasýnýn gölgelediði yüzü þimdi hiç görünmüyordu. Nicole istemeden yerine oturdu.
‘Sana bir þey vermem gerekiyor. Çünkü seni seçtim.’
‘Sizden bir þey alacaðýmý nereden çýkarýyorsunuz?’ Þimdi ciddi manada korkuyordu ama vapur boþalmadan aþaðýya inmek için hala vakti olduðunu bildiði için rahat görünmeye çalýþýyordu.
‘Seni tanýyorum. Vapura bindiðin her gün seni izledim. Taki beni fark edene kadar seninle konuþmadým.’
Nicole hayretler içerisinde adamýn anlattýklarýný dinlemeye devam ediyordu. Ýçinde müthiþ bir merak belirmiþti. Çünkü bu gizemli yabancýnýn kim olduðunu öðrenmek istiyordu. Ýsmi bile tuhaftý. Koskoca ülkede kaç tane Akýn Alp Ateþ adýnda insan vardýr?
Adam konuþmaya devam ediyordu. ‘Sana vereceðim þey senin gibi birini son derece heyecanlandýracak ve mutlu edecek. Seni ve içindekileri hissettim Beatrix. Seni görmeden çok önce bile böyle düþünüyordum.’ Elleriyle tuttuðu kitabý sol eline alarak, sað eliyle yanýna gelip oturmasýný iþaret etti.
Nicole bir kedi gibi istenileni yaptý. ‘Sizin bana bir kötülük etmesinden çok korkuyorum.’ Diyecekti ki bundan son anda vazgeçti.
‘Sana zarar vermeyeceðim.’Adam gülümsüyordu. Sanki içimi okuyor diye düþünüyordu Beatrix. ‘Aklý baþýnda biri bu kadar kalabalýðýn içinde birine zarar vermez öyle deðil mi?’ Nicole Beatrix susmayý tercih etmiþti. Çünkü konuþsa da sussa da ayný gibi geliyordu. Bu tuhaf adam neredeyse onun cümlelerini söyleyecekti.
Adam oturduðu oturaðýn altýna doðru uzandý. Beatrix hayretle daha önce orada olmadýðýna yemin edebileceði eski ama þýk bir çantaya bakýyordu þimdi. Adam çantanýn aðzýný yavaþça açarken ona verilecek þeyin heyecanýndan kalbi deli gibi atýyordu. Zaman uzuyor ve çantanýn içerisinde bir þeyler arayan adamýn eli bir türlü dýþarý çýkmýyordu. Nicole bir ara, adamýn o çantanýn içerisindeki elinin daha ne kadar derinlere girebileceðini merak etti. ‘Sonunda, sonunda!’ diye içinden baðýrmaya baþladý.
Çok uzun zamandýr el deðmediði belli oluyordu. Zaman onu eskitmemiþ bilakis daha gizemli ve teknolojik bir hale getirmiþ gibiydi. Nicole, hediye karþýsýnda gerçekten aklýndan olacak kadar heyecanlanmýþtý.
‘Bu benim mi?’ diye sordu Nicole. Gözlerini kýrpmýyordu.
‘Evet. Senin.’ Dedi adam. ‘Senin atarin.’
Atari Nintendo’nun Game Boy Atarisiydi. Hem de renkli olanýndan.
Her þeyiyle çok güzel bir oyuncak gibi görünüyordu. ‘Atari için beþ oyun vereceðim. Bu oyunlarý istediðin gibi oynarsýn. Yalnýz, þu tuþa asla basma.’
Nicole heyecandan boþalan vapura aldýrýþ dahi etmiyordu. Atari onun aklýný baþýndan almýþtý. Çocukken farklý türde atarilerle oynamýþtý ama þu an gördüðü tam bir klasikti. Kolay kolay bulunmuyordu. Adam atariyi ona uzattýðýnda düþünmeden aldý.
‘Hafif olmasý gerekmez miydi? Ýyi de kaç kere eline böyle bir atari aldýn ki? Aðýr mý hafif mi nasýl bileceksin?’ Nicole parmaklarýný atarinin tuþlarýnda gezdirmeye baþladý. Adamýn ‘Þu tuþa asla basma.’ Dediði tuþu da hafifçe yokladý. Her tuþ onda farklý bir hissiyat býrakýyordu. Ama o tuþ, onu þimdiden çok merak etmeye baþlamýþtý.
‘Bunu bana neden verdin?’
‘Sorularýnýn cevaplarýný er ya da geç alacaksýn.’
Nicole ‘Ben… Ben…’ diye gevelemeye baþladý.
‘Biliyorum. Sen yabancýlardan karþýlýksýz bir þey almazsýn.’ Bu sözleri þefkatle söyledi.
‘Hayýr. Onu demek istemedim. Benim oyun oynayacak vaktim yok. Eðer oynarsam sýnavlardan kalabilirim. Ýþin doðrusu ben bir oyun baðýmlýsýyým. Ve bu oyunlarý bitirmem gerekecek.’
Adam, Nicole gülümseyerek bakmaya devam etti. ‘Vaktini vapurlarda harcýyorsun. Neredeyse her gün. Belki bundan kýsar oyunlara vakit ayýrýrsýn. Bir þey deðiþmemiþ olur. Ne dersin?’
Adam gerçekten mantýklý konuþuyordu. Ya da Nicole þu an aldýðý hediyenin heyecanýyla adam ne söylese mantýklý kabul edecektim.
‘Sanýrým öyle yapabilirim.’