tek dizelik bir türkü söyleniyor; hem de þöyle tenor bir kadýn sesiyle...ilk sözcüðün namesini duyunca “ hah “diyorsun; Çanakkale Türküsünü söyleyecek!..”aynalý çarþý, kýrýk testi” diyecek; demiyor!..hele hele “ölmeden mezara koydular beni” sözlerinin yanýndan hiç geçmiyor!.tutup bambaþka bir þey söylüyor:

“Çanakkale içinde uzun bir köprü!” diyor.

yani; duymak istediðin o güzelim kahramanlýk Türk’ümüzün ruhu ölüyor; köprüye gömülüyor!..sadece o güzelim türkümüz deðil köprüye gömülen!..ben, sen, o, biz, siz de varýz!.gömülmeyen “onlar!” kalýyor!..

tek dizelik türküyü söyleyen kadýn susuyor; ben devam ediyorum:

milyon borçlar üstümüze çöktü!..
offf!...paralarým eyvah!..