Tecrite bulanmýþ ömrüm;
Sýyrýlmýyor kanayan yaralardan,
Akarken damarýmdan cerihasý.
Dövünürken yürek noktam aþiyanda,
Kanatlarý yolunmuþ bir kuþum,
Çýrpýnýrým can dehlizinde.
Öykünen hayallerim;
Kýnanmýþ kadere mahkum...

Sürülmemiþ topraklarý kurumuþ,
Sararmýþ tohumllarý cennetimin.
Bir cehennem edasý ki;
Saçlarýmda savrulur ateþi,
Kýldan keramet bekleyen ecinni,
Nefsini tutamayan baðnaz zihin,
Üstüme akýtýr Zebani sütünü,
Zebil olan bedenim;
Sýnanmýþ kedere mahkum...

Hak'kýn verdiði hakkým zýyandýr,
Hebadýr, düzmece din kisbesinde
Recm denen soysuzluða;
Kaldýr baþýný eyy nisa!
Göçerken Mahsa Amani'ler bu yoldan,
Açýlmaz mý gözlerin?
Görmez mi?
Varlýðýný isteyen ruhun, yoksa;
Soyunur yaþamdan, hedere mahkum...

Suna Türkmen Güngör