Özdemir Asaf “Bütün renkler ayný hýzla kirleniyordu; birinciliði beyaza verdiler” diyor…
Türkiye’de siyasetten sonra en çok aydýnlar kirlendi ve birinciliðe yükseldiler…
Totaliter düzen, aydýnlar için çok geniþ bir kaypak zemin hazýrladý… Özellikle sesi boðulanlarýn dýþýndakiler, birer buz pateni edindiler ve profesyonel patencilerden daha hýzlý ve mahir þekilde milletin sinesinde pist oluþturup kaymaya baþladýlar…
***
Gerçi, bizim hiçbir zaman, bir mektupla Teðmen Dreyfus davasýnýn seyrini deðiþtiren bir Emile Zola’mýz olmadý. Maatteessüf Emile Zola çapýnda bir aydýn yetiþtiremediðimiz gibi; o aydýný baþtacý edecek bir basýnýmýz da olmadý. Bugün, o çapta bir aydýnýmýz olsa ve “Suçluyorum” baþlýklý bir yazý yazsa, ona gereken önemi verecek, kendisi için ders çýkaracak bir devlet adamýmýz da yok! Bugün devleti yöneten zihniyet, kara propaganda ile her þeyin üstünü malalayacaðý inancýndaki, gerçeklik, adalet ve dürüstlükten kopuk bir zihniyettir.
***
Ey azizân…
Totaliter bir rejimle yönetilen Mýsýr’da, Nobel Edebiyat Ödülü alan Necip Mahfuz’un bir aðýrlýðý vardý. O Necip Mahfuz ki, hem ülkesinde hem de dýþ dünyada bir saygýnlýða, sözü dinlenir bir aðýrlýða sahipti…
Bizim de bir Nobel Edebiyat Ödülü sahibi yazarýmýz var. Ne içeride, ne de dýþarýda hiçbir aðýrlýðý yok! Totaliter düzene karþý bir çabasý da yok!
Hani, Akif merhumun” Sahipsiz olan memleketin batmasý haktýr. Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktýr” dediði gibi. Böyle bir aydýný olan ülke de batmaya mahkûmdur.
***
Denilebilir ki “Ülke demir yumrukla yönetiliyor. Ne yapsýnlar? Ya susacaklar ya da bugün büyük çoðunluðun yaptýðý gibi teslimiyet bayraðý çekecekler…”
Yani, bunlarýn içinden “Gulag Takým Adalarý”ný yazacak bir Aleksander Soljenitsin çýkamaz mý?
Stalin’e baþkaldýrýp hapislerde ve sürgün kamplarýnda çürüyen bir Soljenitsin adayý da mý yok benim ülkemde?!
Demir yumruðun altýnda Nobel Edebiyat Ödülü alanla, “Benim ülkemde bir buçuk milyon Ermeni ile kýrk bin Kürt’ü kestiler” demek ucuzluðuyla bir ödül kapan adam bir olur mu hiç?!
Tek benzerlikleri bir milyon dolarý almak diyeceðim ama Soljenitsin onu da almadý…
***
Ey azizân…
Benim dâvâm, aydýnmýþ gibi geçinen “ayak takýmýyla” deðil. Bilim, kültür ve insanlýk adýna bir ömür harcamýþ, vicdan sahibi adamlarladýr. Ülke, göz göre göre cehlin karanlýðýna sürüklenirken, susan, susmayý, kendisini kurtarmak adýna bir çýkýþ yolu olarak gören aydýnlarladýr.
***
Dâvâ adamlýðýný faþizme indirgeyen, satýhta cehalet kulaçlarý atan birtakým siyasetçilere dur diyebilecek; içeride ve dýþarýda bütün dikkatleri totaliter düzenin üstüne çekebilecek, gerektiðinde bedel ödemeyi göze alacak aydýnlara muhtaçtýr benim ülkem!
Ýþte bunu arýyorum. Her vatanperver insan da bunu arýyor bugün…
***
Otuz üç yýllýk istibdata baþkaldýran Osmanlý aydýnlarýný bugün mumla arýyoruz. Neden bu hâle düþtü bu ülke?
Demokrasinin nimetlerinden faydalanýp makam ve mevki sahibi olanlar, gazetelerde köþe kapanlar, TV ekranlarýnda arz-ý endam edenler, nasýl oldu da vicdanlarýnýn sesine kulak vermediler?!
Aydýn olabilmek için, öncelikle vicdan sahibi olmak lâzým!
Düzenin deðil, halkýn adamý olmak lâzým!
Elde fener, hakký, hukuku, adaleti aramak lâzým!
***
Kaptýðý köþede çiçek böcek yazarak, ya da her gün bir iktidar muarýzýný hedef tahtasýna oturtarak yaylým ateþi neticesinde mevâcibi cebe indirenler mi bu ülkenin aydýnlarýdýr?!
Yoksa Nuh Peygamberi oðluyla telefonla görüþtürenler mi?
***
Ezcümle…
Ölmüþüz aðlayanýmýz yoktur!..