Tek baþýnalýk, habersiz olduðun, yolunun ortasýna açýlmýþ çukura düþmek gibi. Kendini hissettirir, ruhunu silkeleyip acýtýr. Yalnýzlýða benzemez, bir yerden sonra yalnýzlýk yaþam biçimin olur. Þikayet etsen de nihayetinde onun farkýndasýn.

Tek baþýna olduðunu hissettirir hayat, derinden ve acýmasýz. Kalabalýðýn içinde yüzleþirsin kendinle; üzgün, çocuksu masumiyetin savunmasýzlýðýnda. Göz çukurlarýn ýslanýr ýslanmaz ise telaþa düþersin, seni böyle kimse görmesin diye. Ýþte bu kadar kýsa sürer. Koyulursun yoluna yine…

Etrafýna bakýnýrsýn; yüzler, sesler, hayatlar yanýndan gelip geçer. Hepsi farklý, yabancý, uzak ve hiç birini merak etmiyorsun. Sanki bir yanýlsamanýn içinden geçiyormuþsun gibi yürümeye devam ediyorsun. Tek baþýna, lakin yalnýz deðil…

O hüzün dalgasýnda ýslanan ruhun zamanýn içinden geçip gider.

eylül