Siz de alýn kahvenizi elinize ve kahvenizi yudumlarken de yaðmurun konuþtuklarýný, yalan ve sahteliklerin bizden kopardýklarýný þöyle bir düþünün ve bu satýrlarý fon müziði eþliðinde dikkatlice okuyun olur mu?

Merhaba pazar! Ruhumun dingin Pazarý. Kalbimde bak hâlâ ölen aþklarýn mezarý, yiten yýllarýn hesabý. Ten sevdalarýn çalgýlarda haykýrýþý, çalýyor pazar þarkýlarý.

Çal baðlamacý çal, dindir tüm acýlarý!
Ah bu þarkýlar, o derin hissiyatlar...
Ah bu þarkýlarýn sözü kör olmasýn.

Sonra bir þarký açtým.

Ah, yalan dünyada, yalan dünyada
Yalandan yüzüme gülen dünyada
Sen aðladýn caným, ben ise yandým
Dünyayý gönlümce olacak sandým
Boþ yere aldandým, boþuna kandým
Rengi gözümde solan dünyada.

Hep ayný þarký çalsýn istiyordum ve tekrar tekrar dinledim. Keþke o güzel anýlarý da bir pikap gibi sarabilseydik en baþa, çaldýrabilseydik kalp þarkýlarýmýzý yeniden. Eski günleri özlemiyor deðil insan. Son dönemlerde daha bir yalnýzlaþtý insanlar.

Düþündüm de yalnýz ve yanlýþ olmak bile sadece bir týk ötesi.

Yaþam denilen þey hata affetmiyor veriyor dersini.Saatin tik tak sesi bir kez olsun göstermiyor geleceði.

Tik tak tik tak duyulan sadece zamanýn sesi hani nerede ölen insanlarýn nefesi? Hepsi de kibre düþtü virüs geldi eþitledi herkesi. Mesaj basitti aslýnda ama anlayan anladý, anlamayansa oyun sandý. Ýletiþimler zaten kopuk ve de azdý.

Her yerde anlaþýlmazlýk kafesi.
iklimler bile mutsuz.

Hani nerede kuþlarýn sesi?

Doða ihmal lekeli. Savaþlar vahþeti kusuyor...

Kim ödeyecek bunca günahýn vebalini?

Bugüne dek sadece iyi insanlarýn iyi kalpleri karþýsýnda tüm benliðimi unutup üstelik saygýyla, o numune kiþilikleri önünde eðildim.
Ey neredesiniz? Sizi çok özledim.

Babaannemin sesini duydum eriþilmez diyarlardan, dayýmýn babacan tavrýný hissettim en olmadýk zamanlardan. Göz yaþlarým sel oldu o en sessiz çýðlýklardan.

Sessizliðin sesi en güzel sesmiþ anladým, ben o anda yaðmurla aðladým.

Of, insaný yalan dünya of!

Bin yalan içinde doðru olan neydi ölüm mü, yoksa o kum rengi ana yani toprak mý?

Peki ya yalan kimdi, neydi?

Yalan bizlerdik. Yoksullara üzüldüðümüzü söyleyip yardým etmezken de yalandýk, birinin baþýna gelen kötü olay bizim hiç baþýmýza gelmeyecekmiþ gibi davranýrken de yalan!

Düþünmek sancý doðurmuþtu. Yalan yalan yalan diye yankýlanýyordu odam.

Bizler andýk, talandýk, yalandýk...
Bir vardýk bir yoktuk
Ama
Dünyayý sonsuz sandýk aldandýk.

Fincanýmý durulamak için ayaða kalkmýþtým ki su diye haykýrdým su su su!

Bu kadar kirliliði ne silip süpürebilirdi ki baþka?

Sadece yaðmur duymuþtu anlaþýlan feryadýmý. Penceremde yaðmur yaðarken içimdeki o buzul yangýn az da olsa erimiþti. Buzul buzul eriyordu içimin hissi. Yaðmurla yarýþýyordu gözlerimin feri.

Yaðmur yaðýyor seller akýyor, asi ruhum camdan bakýyor.

Ah yaðmur ah! Keþke silip süpürsen yeryüzündeki tüm virüsleri, en çok da içimizdeki sahtelikleri, sahte kiþilikleri.

Çünkü her birimiz bin bir yalanla boðuþuyor hiç bilmediðimiz bir filmin figüraný oluyoruz. Film bitmedi henüz sonu sürprizli, iliþkiler krizli hiç mi hiç çözülmüyor içimizin bilmecesi.

Doðru kimdir, nedir?

Algýlar, yanýlgýlar, sorular ve de sorgular.. Samimiyet arýyor aþklar, dostluklar.

Nerede peki?

Samimiyet arýyorsan küçük bir çocuðun kalbine dokun, al avuçlarýný ellerine. Bir hayvaný, bir bitkiyi sev örneðin ama beklentisiz, nazik, öylece...

Doða bak nasýl da kendi doðal türküsünü söylüyor.

Doðaya eþlik edense sadece yüreðimin çalgýsý. Do re m fa... Dertler girsin rafa.

Yeniden sarýldým kendime, yalanlarý bir bir dizdim geçmiþe sonra da sýmsýký sarýldým sevginin kerametine, doðruluðun selametine ve de Allah’ýn azametine.

Kalbim vav, sözlerim elif oldu

Söylesene ey ruhum, söylesene

Kaç yalana esir olduk, bir( 1) gerçeði anlamadan?
Söylesene þimdi.

Gaye Dilek GEZER.