"Bu kapsamda 2023 yýlýnda ise hedefimiz, 4 ve 5 yaþta okul öncesi eðitime eriþimi yüzde 100'e çýkarmak. Dolayýsýyla 2022 Yýlý Cumhurbaþkanlýðý Yýllýk Programý'nda da yer aldýðý þekliyle 5 yaþa anaokullarýnýn zorunlu hale getirilmesi yönündeki hedefimizi gerçekleþtirmek için tüm planlarýmýzý ve bütçe yapýlandýrmamýzý yapýyoruz. Þu anda baðýmsýz anaokulu ve ana sýnýflarýnda yaklaþýk 1 milyon 220 bin öðrenci eðitim alýyor. Yeni oluþturulacak kapasite ile bunu 2,5 milyona çýkaracaðýz. Böylece okul öncesi eðitim kapasitesinde yüzde 100'lük bir artýþý saðlamýþ olacaðýz."

Milli Eðitim Bakaný Sayýn Özer bunlarý söylerken ben dinlemedim. Sonradan okudum ve büyük bir þaþkýnlýk ve hayretle karþýladým bu konuþmayý. Sayýn Bakan yeni yatýrýmlar hedefliyor Sayýn Cumhurbaþkanýnýn emriyle. Ben þunu anlýyorum ki, bu proje Sayýn Bakanýn deðil, Sayýn Cumhurbaþkanýnýn projesi... Sayýn Bakan sadece bir taþeron.

Gelelim olmasý gerekenlere... Þu anda toplamda 36.483.762 öðrenci var. Þimdi bu öðrencilerin aldýklarý eðitim, okuduklarý okul þartlarý, teknik donanýmlar, ailelerin öðrenciler için ayýrabilecekleri harcama tutarlarý... Eðitim personeli, yardýmcý personel ve eðitim araçlarý...

Ben Doðu Anadolu, Güneydoðu Anadolu, Batý Karadeniz, Akdeniz, Ege, Marmara ve Ýç Anadolu bölgelerinde çalýþtýðým için diðer yerlerin de durumlarý hakkýnda da bir fikir oluþturacak kadar bilgi sahibiyim. Þimdilik ben Marmara’da orta büyüklükte bir ilçede bulunan okullarýn durumuna yönelik bazý saptamalarda bulunacaðým. Göreceksiniz ki, eldekinin hakkýndan gelemeyenler, ellerinde olmayanlara bulaþma ve bozuk vicdanlarýný süsleyerek topluma þirin görünmeye çalýþmaktalar.

Ýþ ve Ýþçi Bulma Kurumu’nun yolladýðý ve bildiðim kadarýyla okul aile birliði tarafýndan ücretleri karþýlanan yardýmcý personeller okullarda çalýþtýrýlmakta ve bu personel sayýsý da yeterli gelmemekte; Nasreddin Hoca’nýn dostlar pazarda görsün misali.

Bu salgýn döneminde daha önceki yazýlarýmda da yer verdiðim gibi, ne tedbir, ne personel yeterliliði, ne saðlýk malzemesi, ne de saðlýklý ortamlar oluþturulamadý / oluþturulmadý. On kiþinin kullanmasý gereken sýnýflarda otuz beþ öðrenci bulunuyor. Ayný sýrada en az iki kiþi omuz omuza oturuyor. Birbirinin nefesini içlerine çekecek kadar yakýn bu insanlara okul bahçesinde mesafe ayarlanmaya çalýþýlýyor.

Saðlýk liselerinde alan laboratuvarlarý yok. Yeterli sayýda tuvalet ve lavabo yok. Yeterli okul kütüphaneleri yok, hepsinden geçtik, öðrencilere ücretsiz daðýtýlan, içeriði yýðýnla bilgi yanlýþlýklarýyla dolu ders kitaplarý yok. Ne kadar yok var deðil mi okullarda? Okullarda barýndýrýlan, ancak okumak istemeyen ya da o okulda okumak istemeyen bir yýðýn öðrenci var.

Okullarda yeterli öðretmen olmadýðý için dýþarýdan öðretmen niteliði oluþmadýðý düþünülüp atamasý yapýlmayan öðretmen adaylarý ücretli derslere sokuluyor. Bu kiþiler nitelikli öðretmense neden atamalarý yapýlmýyor, nitelikli öðretmen deðillerse neden derslere girmelerine için veriliyor? Konuya iliþkin bir bilgi de yok.

Personel atamalarý da ayrý bir mizah konusu... Görevini hakkýyla yapamayaný görevden alýp, görevden alýnan kadar görev yapamayacak olaný göreve getirmeleri de ayrý bir meziyet. Okullarda devam ölçeðini yüzde doksan sekizden, yüzde yüz ikiye kadar artýrabilen bir il milli eðitim müdürünü daire baþkaný yapmak gibi meziyetler de var, bu ciddi çalýþmalar arasýnda.

Elli dakikalýk öðle arasý molada küçük bir odadan ibaret olan ve adýna kantin denen yerde öðrencilerin yemek yemeye zorlanmasý ve öðretmenlerden de silahsýz gardiyanlýk yapmalarýnýn istenmesi de cabasý. Ýþte size sosyal ahlak; öðrenci dýþarý çýksa on liraya karnýný týka basa doyurup, üstüne de çay içse daha ucuza gelecekken, okul müdürlükleri, milli eðitim müdürlükleri ve kantinciler kazansýn diye kendi öðrencisinin sömürülmesine seyirci kalan, hatta sömürülmesini teþvik eden bir Millî Eðitim Bakanlýðý’mýz var.

Tek tip kýyafeti öðrenciye dikte edip, belirli kesimlerin malzemelerini sattýran ve öðrenciye istemediði kýyafeti zorla giydiren de Millî Eðitim Bakanlýðý. Millilik bunlarla mý oluyor, diye muhatap bulamadýðým için kendi kendime çok sordum. Bir bok elde edemedim. Köre güzel göstermek, saðýra müzik dinletmekten öteye geçemedi bütün çabam.

Sözü uzatmayalým, itibardan tasarruf yapýlmaz diyen bu zihniyet, kendi odalarýný kral dairesi gibi döþerken, birer kulübeden farký olmayan sýnýflara otuz beþ öðrenciyi doldurmaktan utanmadýlar. Bir öðretmenin sýnýfa girdiði zaman hurdaya dönmüþ bir masa ve berbat bir sandalye ile karþýlaþmasý bu zihniyetin umurunda olmadý. Öðrenciler de umurunda olmadý bu zihniyetin. Kendi yanlýþlarýný sorgulamadan noter gibi tasdik edecek garip yaratýklarý aradý durdular, bulduklarýný da bürokrat yaptýlar.

Þimdi soruyorum, ülkede bunca eðitim sorunu varken ve bu sorunlar çözülememiþken, hangi mantýkla, beþ yaþ ve aþaðýsý için eðitim faaliyeti baþlatýyorsunuz? Üç yaþýndaki çocuk okula gidince daha mý zeki olacak? Elinizdeki öðrencilerin eksiklerini gideremezken, bu saçma sapan fikre kapýlmak nasýl aklýnýza gelebiliyor? On kiloyu kaldýramayan bir haltercinin yüz kiloyu kaldýrma giriþimine benzemiyor mu sizin bu çabanýz? Neyi ispatlamaya çabalýyorsunuz?

Allah aþkýna yapmanýz gerekeni az da olsa yapýn. Çok zorlayarak ülkeyi ve eðitimi fýtýk ettiniz, bari kendinizi fýtýk etmeyin. Belki günün birinde eðitime yararlý bir þey yapmak istersiniz de (olmaz ya), fýtýk yüzünden yapamazsýnýz.

Allah sizi de, bizi de, ülkeyi de ýslah etsin ve fabrika ayarlarýna dönmemizi / dönmenizi nasip etsin.

28 Ekim 21
Gölcük