Ýnsanlar yalnýzca yaþamýn amacýnýn mutluluk olmadýðýný düþünmeye baþlayýnca, mutluluða ulaþabilir. -George Orwell
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Yine o içimdeki karmaþýklýk Koþuþturan insanlar Ölüm, doðum, kalabalýk Karýþýk her karýþým karýþýk Yine uyandým Uyuyamamýþtým da aslýnda Çünkü Ýstanbul’um ben Uyuyamam ki Hiçbir zaman sönmez benim ýþýklarým Ve çok fazla kalabalýðým bir o kadar yalnýz Büyüðüm epey O kadar da küçük Güçlüyüm ben Ama fazla savunmasýz Ýstanbul’sun sen diyorlar Ne peki Ýstanbul Ben söylüyorum Ýstanbullularýn her þeyi, Fakat hiçbir þeyleriyim ben Çünkü Ýstanbul’um. Bir saatlik Üsküdar’ým mesela Mavili bir kadýn Oturmuþ komodinine Rujunu sürüyor, viþneçürüðü Pudralýyor yüzünü Ne de güzel oluveriyor Gülüyor kahkahalarla Gidiyor, Çamlýca tepesinde geziyor Kaldýrýyor kafasýný, derin bir nefes alýyor Ve duruveriyor birden Saatine bakýyor önce, ardýndan etrafa Koþarak gidiyor evine Biraz da aðlayarak Mavili kadýn, oturmuþ Bir elinde mendille Siliveriyor makyajýný Viþne çürüðü ruju, pudrasýný Siliniyor mendille birlikte, o þen kahkahalarý Kapýsý çalýyor aniden Panikle açýyor kapýyý Karþýsýnda bir adam Baðýrýyor kadýna Kadýn susuyor Diyemiyor bir þey Kadýn Susturuluyor.. Görüyorum ben, seyrediyorum Bir þey yapamýyorum Bozamýyorum ki suskunluðunu Ýstanbul’um ben. Bir saatlik Taksim’im ya da Kýrmýzýlý bir kadýn Karanlýkta, sokak lambalarý arasýnda Koþuveriyor, nereye gittiðini bilmeden Korkarak, can havliyle Arkasýnda bir adam, elinde bir býçak Koþuyor o da Kadýnýn peþi sýra Ve acý bir çýðlýk. Kýrmýzýlý kadýn Yerde, Kýrmýzý kanlarý içinde Görüyorum ben, seyrediyorum Anlatamýyorum kimselere Dilim yok ki benim, Ýstanbul’um ben Bir günlük ise Esenyurt’um Yeþil gözlü bir kýz çocuðu Elinde bezden bebeði Ve altýnda minderi Evinin bahçesinde Oynuyor kendi kendine Bir adam giriyor bahçeye Amcam gelmiþ diyor Atlayýveriyor kucaðýna Çikolata alalým mý diyor amcasý Bebeðime de alalým ama diyor, Gidiyorlar güya, çikolata almaya Annesi sesleniyor kýzýna Ses yok Çýkýveriyor bahçeye Kimseler yok Ardýndan zaman geçiyor Bulunamýyor yeþil gözlü kýz çocuðu Günler sonra Yeþil gözlü kýzýn cesedi Bulunuveriyor o küçük cansýz bedeni Parçalanmýþ elbiseleri O minicik burnu, elleri Gördüm ben, seyrediyordum Biliyordum da Engel olamazdým ki Ýstanbul’um ben Sadece gözlerim var benim her þeye þahit olup duyduðum kadýn çýðlýklarý seyrettiðim acý dolu anlarý ve çoðu güçlü hallerine hayran olduðum Þehrim kadýnlarý…
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Übeyda Nur Karadað, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |