KAYBETMEKLE KIYMET BÝLÝNMEZ
Elimizdekilerin kýymetini anlamak için illa kaybetmemiz mi gerekiyor?
Evet deðerli okurlarým, bu sefer de farklý bir konu ile karþýnýza çýkmak istedim.
Sevgili dostlarým, bizler bir þeyin kýymetini bilmiyor, bilmediðimiz gibi ona kaybetmeyecekmiþiz edasý ile hor bakmaktan, hor davranmaktan kendimizi alamýyoruz. Aslýnda elimizden kaybolup gideceðini bir tamam biliyoruz ama buna inanmaya korkuyoruz. Ama düþünmüyoruz ki hiçbir þey göründüðü gibi deðil, göründüðü gibi de kalmayacaktýr. Her zaman bakýþ açýmýz þu olmuþtur bir insan olarak , küçük daðlarý ben yarattým edasý ile görmek istiyoruz etrafýmýzý. Bunun konumuzla ne alakasý var diye soranlar mutlaka çýkacaktýr. Konumuz tam da bunlarý anlatýyor deðerli okurlarým. Örneðin zamanýmýza hiç kýymet vermiyoruz ve sýðdýrmamýz gereken önemli bir çok þeyi sýðdýrmak yerine boþ iþlere kafa yormaktan geri durmuyoruz. Kendimizi uçsuz bucaksýz karanlýklara sürüklemeye devam ediyoruz. Her anýmýzý , her saatimizi teknolojiye daha fazla gömüyoruz. Ailemizi de kendimizle birlikte bu sanal mezara çekiyoruz. Birileri tarafýndan uyarýlmak da iþimize gelmiyor Sadece zaman deðil elbette kýymet vermediklerimiz. Dostlarýmýz, yararlý iþler için kullanmamýz gereken aklýmýz, bizlere verilen bilgiler, elimize geçirdiðimiz imkanlarýmýz, dünyamýzýn aydýnlanmasýný saðlayan ýþýklarýmýz vesaire... Ben diyorum ki dostlarým, deðerli okurlarým, bize verilen bütün deðerlere bizler eklemelerde bulunarak deðer katalým. Ýlme hasret kalan insanlarýn ilimle tanýþmalarýný saðlayalým. Dostluðun varlýðýný unutan kalplere dostluk aðacýný aþýlayalým.
Sonra elimizden uçup gittiðinde, ah be zamanýnda þunu þöyle yapsaydýk , demeyelim. Elimizdeki kýymetlerimize sýmsýký sarýlalým. Zamanýmýza neyi , nasýl sýðdýrabiliriz?Zamanýmýzýn bir kýsmýný kitap okuyarak geçirir, belli baþlý konularda bilgi sahibi olabiliriz. Baþkalarýna da sahip olduðumuz bu güzel bilgileri verebiliriz. Diðer kýsýmlarýný baþka güzelliklerle geçirme çabasýný gösterebiliriz. Yeter ki geriye dönüp baktýðýmýzda piþmanlýklarla dövünmeyelim, zamanýmýzý boþuna geçirip kýymetini bilmediðimizi kendimize itiraf etmek zorunda kalmayalým. Dostlarýmýzýn da hayatýmýzdaki yerini ve önemini unutup onlarý bir hiç uðruna hayatýmýzdan söküp atmayalým.
Hayatta yalnýzlýðýn kucaðýna düþüp onunla baþ baþa kalmak kadar zor bir þey yoktur. Sevdiklerimizin kalbinde önemli bir yere sahip olma gayretinde olalým , onlarýn gönüllerinde açan bu nadide çiçeðin koparýlmasýna izin vermeyelim. Elimizdeki imkanlarýmýzý kaybetmek hatta kaybettikten sonra bunlarýn kýymetini bilmek yerine bizlerden sonrakiler içinde yeni imkanlar üretmenin çabasýný gösterelim. Ayrýlýðýn gücüne inadýna kenetlenerek karþý duralým.
Ben þuna inanýrým, dost ve dostluk hayatta bulunmasý en zor olan güzelliklerden bir tanesidir. Bir arabayý, bir evi kolayca elde etmek mümkündür ama bir dostu bulmak ve bir dostluk çýnarýný yetiþtirmekte o kadar kolay baþarýya ulaþamazsýnýz. Bir aðacý kesmek kolaydýr ama onu yetiþtirmek o kadar zordur ki dostluðun büyümesi de dostunu kaybetmek de aðacýn kesilmesi ve yetiþtirilmesine benzer. Dostluðuna zarar vermeden önce bir deðil bin defa düþünmen gerekir, yaptýðýn bir hatanýn sana nelere mal olduðunu.
Paranýn arkadaþlýktan , arkadaþtan, dosttan önemli olduðunu düþünenler var. Ben ise her zaman þunu düþünmüþümdür: Para gider, yerine yeniden gelir ama kaybettiðin dostunun yerine baþka birisini asla koyamazsýn. Maddiyatýn gelip geçici olduðuna ve maneviyatýn her zaman hayatýnda önemli bir yere sahip olduðuna kanaat getirmekten hiçbir zaman vazgeçmemelisin.
Bizler elimizde güzel olan her ne varsa ancak o güzelliklere veda ettiðimiz zaman kýymetini anlýyoruz. Sonra da baþlýyoruz dövünmeye, diyoruz keþke zamaný geriye çevirebilsek. Öyle yapacaðýmýza vaktinde elimizde bize verilen güzelliklerin deðerini bilip ona göre davransak daha güzel, daha anlamlý olmaz mý? Ama yok , illaki elimizden kayýp gidecek, ondan sonra dövünmeye baþlayacaðýz .Ve iþ iþten geçtiðinde bazý þeyler kafamýza dank edecek.Kalplerimizde sevginin yerine nefret çöreklenecek. Nefret yüzünden önümüzü görmeyecek bir hale geleceðiz. Ýnsanlarý küçük görmek hayatýmýzýn en önemli parçasý olacak, sevgiden bihaber kalacaðýz. Þu cümleleri çok duyacaðýz insanlarýn aðzýndan;sevgi bu güne kadar ne kazandýrdý ki þimdi ne kazandýrsýn. Elimizden geldiðince yapacaðýmýz þu olsun; ölçüp tartýp biçerek yapalým her yaptýðýmýzý. Bize kaybettireceðini, kazandýracaðýný düþünerek bu bahsettiklerimin önemini kavramanýn yolunda yürüyelim.
Elimizdeki bütün güzelliklerin deðerini elimizden kayýp gitmeden bilelim. Yazýmýn baþýnda da belirttiðim üzere hiçbir zaman küçük daðlarý ben yarattým havasýna girmeyelim. Nefretin kalplerdeki sevginin yerini alýp insanlarýn kötülüklere sürüklenmesine Elimizdekilerin kýymetini anlamak için illa kaybetme yolunu seçmeyelim.Onlara bir gün bizi terk edeceklerini düþünerek sýmsýký sarýlalým.