Ýyisi ile kötüsü ile kýsaca ele alalým hayatý. Hayat denildiði zaman sadece güzelliklerden ibaret olduðunu düþünür insanlar.
Gönül ister ki hayat sadece güzelliklerden ibaret olsun, çirkinliklerden bihaber olalým ama maalesef öyle deðildir. Ýnsanlar bu hayatýn çirkinliklerle tanýþmasýna neden olan elindeki güzellikleri yok eden sahip çýkmayan. Halbuki elimizdeki güzelliklerin kýymetini bilsek, onlara sahip çýksak hayatýn yaþamaya deðer olduðunu görüp insanlara anlatýrýz.
Elbette güzellikleri de vardýr hayatýn; fakat kötülükleri güzelliklerinden daha fazladýr. Bizler isteriz bütün kötülükler çirkinlikler yok olup gitsin, bizim istediðimiz gibi yürümüyor ama hayat. Bunun da sebebi yine insanlar. Yeri geliyor masum insanlar acýlar çekiyor, görünüþte insan olan fakat insanlýkla alakasý olmayan kiþiler bu insanlarýn çektiði acýlarla mutluluk buluyorlar. Onlarýn acýlarý ile mutlu olmak deðil dertlerine derman olmak ilke edinilmelidir.
Ormanlarýn katledilmesini, hayvanlarýn vahþice öldürülmesini seyrediyoruz. Doðadaki bütün güzelliklerin katili, tabiatýn kirlilikle tanýþmasýnýn sebebi oluyoruz. Bize düþen þudur: Bahsettiðim güzelliklere sahip çýkmak için uyarýlar yaparak doðanýn canlýlýðýný el birliði ile korumak… Bunu nasýl yapacaðýz? Ormanlara hayvanlara sahip çýkmazsak, kesilen bir aðacýn yerine yenisini dikmezsek kaybettiklerimizi gelecekte arayýp bulamayacaðýmýzý iþ iþten geçmeden anlatacaðýz. Anlamayanlara tekrar anlatacaðýz. Aðaçlarý kesip hayvanlarý vahþice katlederek doðayý güzellikleri ile birlikte kirli emellerine alet etmemeleri gerektiðini… Bu hayatýn sadece onlarýn varlýðýndan ibaret olmadýðýný farkettireceðiz.
Sadece insanlar deðil elbette anlatacaklarým; hayvanlar, ormanlar, ve hayatýn anlatýlmasý gereken diðer güzellikleri ve kötülükleri. Yine de insanlar bu güzelliklerin ve çirkinliklerin oluþmasýnda baþrolde olanlar. Örneðin bir insan aðaçlar, çiçekler yetiþtirerek etrafýný canlandýrmaya çalýþýyor. Bir diðeri ise o canlýlýðýn yok olmasý için elinden gelen her þeyi yapýyor. Bunu nasýl yapýyor? Aðaçlarý, çiçekleri kesip kopararak para kazanmak uðruna yaptýðý fabrikanýn bacasýndan çýkan dumanla havanýn, denizlerin kirletilmesine sebep olarak; canlýlarýn yaþam koþullarýný olumsuz etkiliyor. Doðanýn yok olup çevrenin kirlenmemesi için çabalayan kiþilerin emeklerini elinden alýp yaþama haklarýna göz dikiyor. Diyor ki bu hayatta sadece ben varým; benim dediðim, benim istediðim olur. Çünkü güçlü olan benim diye düþünüyor. Ama demiyor ki ben o kadar canlýnýn yok olup gitmesine sebep oluyorum.
Anlatmaya devam edelim hayatýn güzelliklerini, çirkinliklerini. Bahsetmemiz gereken bir diðer güzellik ise kardeþlik. Kardeþlik kadar güzel bir þey yoktur bence. Ýyisi ile kötüsü ile yaþamak için gayret ettiðimiz hayatýn içinde. Kardeþçe yaþayalým diyen de insanlar kardeþliðin bozulmasýna neden olup birbirine düþmek için çaba gösteren de insanlar olarak. Nedenini de þöyle anlatabilirim: Hýrs, her þeye bir tek ben sahip olayým diyerek güçlülerin zayýflarý ezdiði bir yaþantý bizim hayat adý altýnda yaþadýðýmýz. Nefsimize yenilip güç peþine düþüyoruz. Bir tek kendimizi düþünüyor, ben kurtuldum diðerlerinden bana ne, diyoruz. Aslýnda sadece kendimizi deðilde karþýmýzdakileride düþünüp onlara sahip çýkmak için çaba sarf etsek, hýrsa kapýlýp nefsimizin bizleri büyük bataklýklara sürüklemesine fýrsat vermesek daha güzel olur.
Hayatýn hep kötülüklerini anlatýyoruz. Neden hep o taraftan bakýyoruz? Bir de güzel olanlarý görsek olmaz mý ? Olur; ama iþimize gelmez. Ben anlatmaya çalýþacaðým, bir engelli olarak tek taraftan bakýlmamasý gerektiðini göstereceðim. Mevsimleri ile havasý ile suyu ile yaþamaya deðer olduðunu anlatmamýz gerekiyor hayatýn. Bayramlarýný, düðünlerini, mutluluklarý gözlerinden okunan damatlarýný, gelinlerini; bayramlarda misafir aðýrlamaktan zevk alan ev sahiplerini… Bahar geldiðinde sabah pencerelerden duyulan kuþ seslerini, açan mis kokulu çiçekleri, yaz mevsiminin gelmesi ile harcadýklarý emeklerinin karþýlýðýný almak için çalýþan çiftçilerini sonbaharda yaprak döken aðaçlarýný, büyük bir sevinçle okulun açýlmasýný bekleyen öðrencilerini; onlarý özleyen sesini duymaktan, defter kitap kokusunu bir nefes misali içine çekmekten keyif alan öðretmenlerini, kýþ mevsiminde yaðan kar ile birlikte sevinen çocuklarýný yani hayatýn anlatmakla bitiremeyeceðim güzelliklerini anlatmaya göstermeye çalýþýyorum.
Gelin sevgili kardeþlerim elimizdeki güzelliklerin yok olup gitmesine engel olalým. Ormanlarýmýzýn harap edilmesine göz yummayalým. Aðaçlarý kesip ormanlarýn yok olmasýna sebep olanlara birer fidan verelim, diyelim ki sen bu fidaný dik, hayatýn yok olup gitmesine deðil de güzelleþip canlanmasýna bir katkýn olsun.
El ele verip hep birlikte hayatý yaþanýr bir hale getirmek için en büyük gayreti sarfedelim. Bizler bu söylediklerimi yapmaz, birbirimizin elinden tutmaz, omuz omuza olmazsak her zaman kaybederiz; kaybetmeye mahkum oluruz.
Kaybetmemek için, kaybetmeye mahkum olmamak için umutsuzluðu, güçsüzlüðü, anlamsýz düþüncelerimizi bir kenara býrakýp hayatýn yaþamaya deðer olduðunu yapacaðýmýz güzel iþlerle gösterelim etrafýmýza.