Baba’ma….!
Bugün bu kutlu gecede(Kadir Gecesinde) aklýma düþtün…Aslýnda seninle ilgili konuþmak istemiyorum hiçbir zaman.Ama garip bir þekilde seninle yüzleþmek,seninle konuþmak istedim..Biliyorum biz birbirimizden hiçbir zaman tam anlamý ile feyz alamadýk,konuþamadýk,dertleþemedik…Cafcaflý edebi kelimeler kullanmak içimden gelmiyor..Yalýn,sade abartýsýz konuþmak istiyorum…
Baþtan aþaðý neresinden tutarsan tut,tutarsýzlýk,sevgisizlik,sahipsizlik,cahillik var hayatýmýzda..Birlikte olduðumuz her kareyi milyonlarca kez düþünmüþümdür bugüne kadar…Neden bir tek güzel aný aklýma gelmez,neden gölgem bile sana bu kadar aðýr gelirdi?
Sahipsizlik,barýnma,tevazu,sevgiden uzak bir çocukluk…Piçlik üzerine,hiçlik üzerine….Oysa Çocuk emanet deðilmidir Yaradandan Babaya?
Þöyle düþünüyorumda;Ahhhh….Göðsümü gere gere benimde Babam vardý,diyemedim hiçbir zaman..Babalýk farklý bir duygu..Sýrt verme,güven verme….Yüreðin sýzlamasý deðilmi ki?
Bir yanýmýz neden hep duldadýr?bir yanýmýz neden hep düþüktür…Seni yýllarca anlamaya çalýþtým..Seni haklý çýkarmak için Annemi bile hatalý düþündüðüm çok olmuþtur…Ama samimi bir itiraf da bulunursam þayet; hata veya eksiklikler zinciri dönüp dolaþýp yine seni gösteriyor..
Seni Mahþerde,veya mezarda zorda iken düþünmekde beni sarsýyor…Baba ve anne ve doðduðun yer kaderdir amenna….Kötülemek veya iyi þeyler, yaldýzlý cümleler kurmak neyi deðiþtirirki?Ýnsanlara yaldýzlý kelimelerle olmayan hikayeleri anlatmak ne kadar doðru olabilirki?
Ten rengi ,göz rengi ile bir çocuða psikolojik ýzdýrap vermek,onu küçümsemek ,onu yokmuþ saymak insana yapýlmayacak inkar hareketleri ile bir çocuðun geleceðini öldürmek neye yarayabilir, kime yarayabilir?Biliyormusun seni öve öve bitiremeyenler akþam olunca evlerine gittiler, çocuklarýna dört elle sarýldýlar..Seni unuttular…
Kör topal yaþam mücadelesi veriyor oðullarýn….Kimsenin yanýnda baba lafý etmeyerek….Bunlarý söylemek istemiyorum.Bunlarý yüzüne vurmak istemiyorum…Dedim ya Seni zordayken düþünmekde yüreðimi yakýyor…
Herþeye raðmen umarým yerin rahattýr,yerin geniþtir..sýnavý vermeni ,sýratý geçmeni istiyorum ..
Gideceðim her neresi ise seni orda yanýmda görmek ,istemesemde…Aðzým kelime ve figan dolu…ama yazmayý istemiyorum….Seninle ilgili hiçbirþey söylemek düþünmek istemiyorum….Cumadan Cumaya her þeye raðmen adýna elimden geldiði kadar hayýr hasenat yapýyorum..Biliyorum Her Cuma gecesi melekler sana getiriyorlardýr …..Ne düþünüyorsundur? mutlu oluyormusun bilmiyorum…Üzülüyorsan bunuda istemiyorum….Utanmaný istemiyorum…Kadere bakki ben senin oðlunum…
20 yýlda iki defa güler yüzle rüyama geldin…Elimi tuttun….Þaþkýným..Ahhh…Bu yaþarken yaþansaydý ne kadar bahtiyar olurdum bilemezsin…Sýrtýmdan öptün….Yaþamaya çalýþýyoruz …yaþama tutunmaya çalýþýyor evlatlarýn….
Nasip neyse ondan fazlasý olmuyor….Baba sevgisi bize nasip olmadý…Üzerimizde bir koca çýnar var diyemedik…Ne demiþti Þair;’’Ben hayatta en çok Babamý sevdim….’’ne güzel demiþ..gözlerimden akan bu yaþlar neden….Neyin eksikliðidir bu..Neden Caným yanýyor..? sustum…