Her insanýn tek arzusudur huzur içinde olmak. Ýnsan gibi kalmak ve insanca yaþamak.
     Baþka birilerine avuç açmadan, kimseye bel baðlamadan, sýrtý pek, karný tok yaþamak…
     Kendi vatanýnda, kendi evinde bir ömür geçirmek Adaletli, eþit haklara sahip olmak… Bereketli topraklarda deli divane gibi çalýþmak…
     Ekmeðini taþtan çýkarmak… Kimseyi üzmeden, incitmeden, kýrmadan, kardeþçesine yaþamak…
     Baþkanýn birinin hakkýna tecavüz etmeden, sevgi, saygý ve barýþ içinde yaþamak…
     Kim bilir belki de bir rüya bu…
     Belki de bir ütopya…
     Herkes sorar bu soruyu “Var mý böyle bir Dünya?”
     Ýnsan, ne zaman ki içindeki benlikten kurtulur, kötülüðü, çirkinliði yok eder, kendinden çok karþýsýndakini düþünür ve Tanrý’nýn istediði doðru ve dürüst bir kul olursa iþte o zaman güzelleþir hayat…
     “Halil Ýbrahim Bereketi” derler ya hani eskiler… Çoðaldýkça çoðalan, arttýkça artan nimet
     Aslýnda çok da uzakta deðil beklediðin yaþam yeter ki niyet et…
     Yeter ki düzgün ve doðru bak hayata…
     Adaleti, sevgiyi, doðruluðu hep kovala…
     Ýþte size güzel bir hikâye. Kim ki beðenir bundan güzel bir ders ala..     
“Vaktiyle Birbirini Çok Seven Ýki Kardeþ Varmýþ. Büyüðü Halil. Küçüðü ise Ýbrahim... Halil, evli çocuklu.
Ýbrahim ise bekârmýþ...Ortak bir tarlalarý varmýþ iki kardeþin...Ne mahsul çýkarsa, iki pay ederlermiþ.
Bununla geçinip giderlermiþ...Bir yýl, yine harman yapmýþlar buðdayý. Ýkiye ayýrmýþlar. Ýþ kalmýþ taþýmaya.
Halil, bir teklif yapmýþ :
-     Ýbrahim kardeþim; Ben gidip çuvallarý getireyim. Sen buðdayý bekle.
-     Peki, abi demiþ Ýbrahim...
Ve Halil gitmiþ çuval getirmeye... .O gidince, düþünmüþ Ýbrahim:
-     Abim evli, çocuklu. Daha çok buðday lazým onun evine
Böyle demiþ ve Kendi payýndan bir miktar atmýþ onunkine...
Az sonra Halil çýkagelmiþ.
-     Haydi Ýbrahim, demiþ, önce sen doldur da taþý ambara.
-     Peki abi.
Ýbrahim, kendi yýðýnýndan bir çuval doldurup düþer yola. O gidince, Halil düþünür bu defa:
Der ki:
-     Çok þükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var. Ama kardeþim bekâr. O daha çalýþýp, para biriktirecek. Ev kurup evlenecek.
Böyle düþünerek, kendi payýndan atar onunkine birkaç kürek.
Velhasýl, biri gittiðinde, öbürü, kendi payýndan atar onunkine.
Bu, böyle sürüp gider. Ama birbirlerinden habersizdirler.
Nihayet akþam olur. Karanlýk basar. Görürler ki, bitmiyor buðdaylar. Hatta azalmýyor bile.
Hak Teala bu hali çok beðenir. Buðdaylarýna bir bereket verir, bir bereket verir ki... Günlerce taþýr iki kardeþ, bitiremezler. Þaþarlar bu iþe...Aksine çoðalýr buðdaylarý. Dolar taþar ambarlarý.
Bugün "Bereket" denilince, bu kardeþler akla gelir.
Bu bereketin adý: Halil Ýbrahim bereketidir .”