Bugün Avrupa’da baþta Ýngiltere olmak üzere Ýspanya, Ýsveç, Norveç, Danimarka, Belçika, Hollanda, Vatikan gibi ülkeler hala inatla “krallýk” olarak yönetilmektedir. Lüksemburg dükalýk, Monaco, San Marino, Andorra ve Liechtenstein prenslik olarak yönetilmektedir. Örneðin, Ýngiltere’nin resmi adý “Büyük Britanya ve Kuzey Ýrlanda Birleþik Krallýðýdýr. Lüksemburg’un ise “Büyük Lüksemburg Dükalýðý”dýr.

Bu kokuþmuþ hanedanlýklarýn en yakýn müttefikleri Roma Katolik Kilisesi (Vatikan), Anglikan, Protestan ve Ortodoks Kiliseleri ticaret ve siyasetle çok yakýn iliþkidedir. Örneðin, Ýngiltere’de Diyanet Ýþleri yerine “Ýngiltere Kilisesi”, imam hatipler yerine de bir sürü ilahiyat koleji ve papaz okulu vardýr. Kilisenin baþý Ýngiltere kraliçesidir ve Baþ Kardinal kraliçeye baðýmlýdýr. Laik yönetim yoktur, din ve siyaset iþbirliði halindedir. Fakat bunlarýn hiçbiri bizdeki gibi gericiliðin ve þeriatýn kalesi konumunda deðildir. Türkiye ise zaten laik deðildir, hiçbir zaman da olamadý ve olamayacaktýr: Çünkü Diyanet Ýþleri personeli ve imamlarýn maaþlarý Atatürk zamanýndan beri devlet tarafýndan ödenmektedir.

Dini temellere göre kurulmuþ Ýsrail devleti de Musevilik ile iç içedir. Tüm hukuk iþlemleri ve gündelik yaþamda Tevrat kurallarýna geçiþ üstünlüðü verilir. Ýsrail gibi olmaya özenen Müslüman ülkelerde de din ve siyaset her zaman birlikte yürümektedir. Neredeyse resmi ve milli dinler haline dönüþmüþ Budizm, Hinduizm, Þintoizm gibi uzak doðu dinleri de siyaset ve ticaretin içindedir. Tibet’in ruhani lideri olan Dalay Lama’nýn siyasetle ilgilenmediðini söyleyebilir miyiz?

Oysa gerçek demokrasi halkýn doðrudan yönetimidir. Bir ülkede resmen onaylanmýþ ve kabul edilmiþ bir aristokrat sýnýf varsa o ülkede demokrasi göstermeliktir. Siyasal aktörler sahnede þov yapar halk da bunu zokasýyla birlikte yer ve yutar. Halk da saf saf geçmiþ tarihiyle böbürlenir ve bu krallýklarýn sonsuza dek süreceðine inanýr. Neden hiçbir çaðdaþ Avrupalý düþünür, filozof, bilim adamý bu krallýklarýn ortadan kaldýrýlmasýný, laik düzene geçilmesini önermiyor? Niye “Avrupa Baharý” olmuyor bir türlü o ülkelerde?

Anlaþýlan o ki hangi din veya inanç olursa olsun tümünün siyaset ve ticaretle haþýr neþir olduklarý açýktýr. Peki neden bu böyle? Bu durumda bir garabetlik yok mu? Yok! Alan memnun, veren memnun! Herkes mutlu! Bu tarihin baþlangýcýndan beri hep böyle olmuþtur. Ve bu din-siyaset birlikteliði gün geçtikçe daha da çok pekiþtiriliyor. Neden?

Zira, dünya devletlerinin yakýn bir gelecekte patlamasý muhtemel bir üçüncü dünya savaþý sýrasýnda olan biteni fazla sorgulamadan, kanýný seve seve akýtmaya hazýr, cephede gözünü kýrpmadan ölecek imanlý ve dindar insanlara gereksinim duyacaklarý kaçýnýlmazdýr! Onun için bol bol çocuk doðurun diye tepiþip duruyorlar. Ölecek kelle (!) lazým! Þehit olarak cennete gitmeyi hayal edenlerin sadece Müslümanlar mý olduðunu zannediyorsunuz? Hayýr ! Hepsinde bu hayal ve umut vardýr!

Ýþte bu nedenle dinin insanlýk üzerindeki baskýsýnýn artarak sürdürüleceðine kesin gözüyle bakabiliriz. Küresel egemenler din ve siyaseti kullanarak tüm güçleriyle o son savaþa hazýrlanýyorlar! Dine, yeni silahlarý denemeye ve kan dökmeye ihtiyaçlarý var! Bu durumu kabul etmiyoruz deðil mi? O halde, Diren Avrupa ! Diren Dünya!