BÖLÜM 1

Gözümü o sabaha açtýðýmda, ruhum derin duygularla çalkalanmaktaydý adeta. Boðulduðumu düþündüðüm yataðýmdan doðrulup, doðruca evimize yakýn olan o ormanlýða doðru koþmaya baþladým... Bir süre kadar son nefesimi verircesine koþtum, elbisem çalýlara takýlýyordu, bir kaç yabani ot parçasý çýplak ayaklarýmý çizmekte incitmekteydi, ayaðýma batan taþlarý ise saymýyorum bile...

Adým Anna, Bir kaç aydýr bu kasabada yalnýz yaþamaktayým, demek istediðim aile üyelerimden hiç biri yanýmda deðiller.
Ben bir yazar olmak istiyorum ve bunuda sessizlikte ve huzurda bulacaðýma inanýyorum. O yüzden iþte bu kasabadayým þimdi. Burasý huzuru bulduðum yer, etraftaki koyunlarýn vede ineklerin boynundaki çan seslerini neredeyse her gün duyabiliyorum. Her sabah
kapýma bir þiþe süt býrakan küçük Johan'ýda görüyorum. Yan evdeki çiftlik sahibi yaþlý karý kocayýda onlarýn huysuzca çekiþmelerinede çoðu kez
þahit oluyorum burada. Bu bazen oldukça keyif verici geliyor bana, nitekim yalnýzlýðýma arada ses oluyorlar...

Telefon çalar: Ve anna yemek, yemekte olduðu masasýndan kalkarak telefona bakar...Arayan þehir içinden Annesidir...
Anna- Alo!
Annesi- Merhaba Anna,nasýlmýþ bakalým bizim dahi kýzýmýz.
Anna-Neden böyle söylüyorsun anne?
Annesi-Öyle deðilmisin ama?
Anna-Þunu kes lütfen! Aksi taktirde bir daha telefona bakmamama neden olursun...
Annesi-Sakin ol tamam! Neden bu kadar fevri davranýyorsunki?
Anna-(Anna sinirli bir ses tonuyla) Benimle dalga geçercesine konuþuyorsun çünkü!
Annesi-(Biraz afallamýþ bir halde) Bak Anna, uzun zamandýr oradasýn, sanýrým dört ay kadar oldu, koca dört aydan söz ediyoruz burada,(sözlerini bastýrarak) ne zaman dünyaya dönmeyi
düþünüyorsun sahi?
Anna-Burada mutlu ve huzurlu olduðumu biliyorsun sanýyordum, huzuru aradým bunca zaman þimdi tam bulduðumu sanýyorken yine neden beni þehire çaðýrmayý
düþünüyorsun anlam veremedim doðrusu?
Annesi- Bak Anna hayatýmýzda bir tek sen varsýn, yalnýzca, kýz kardeþin evlendiðinden beri tutumlarýn tuhaflaþtý,bir yazma sevdasýna kapýldýn gidiyorsun! (sözlerine kararlý bir hava katarak)
Gerçek hayatý daha ne kadar red etmeyi düþünüyorsun acaba?
Anna-(Sesi titreyerek cevaplar) Hiç bir zaman gerçek hayatý red etmedim,sadece anlamaya çalýþtým ve sanýrým anlamakla en büyük hatayý yaptým ben. Üzerime öyle bir yük bindiki þimdi
istesemde onu indiremiyorum oradan! Gerçeði aradým, bilgiyi kovaladým, gerçeðe ulaþtým þimdi bilgeliðin esiriyim. Bazý insanlar nasýl oluyorda koca hayatlarýna cehaletlerini sýðdýrmalarýna
raðmen, mutlu olabiliyorlar anlam verebilmiþ deðilim doðrusu? (Kararlý bir ses tonuyla) Ýþte tüm bunlarýn yanýtýný bulduðumda ve tüm bunlarý o hayalimdeki romanýma sýðdýrmayý baþarabildiðimde
eve tekrar dönmüþ olacaðým.Onun dýþýnda gelmeyeceðimi sanada babamada beyan ederim annecim koþcakal. Der ve telefonu hýzlýca kapar...

Bir süre üzgün bir þekilde ayakta kalan ve boþluða dalan Anna kapýnýn çalýnmasýyla,irkilerek kapýya doðru yönelir...

Anna-Kim o?
Kapýdaki ses yan evdeki komþusu yaþlý huysuz çiftlerden bayan Colette'ye aittir.
Bayan Colette-Benim Anna! kapýyý aç kýzým korkma...
Anna-Elbette,(der ve gülümseyerek kapýyý açar) Sizi burada göreceðimi hiç tahmin etmemiþtim doðrusu biraz þaþýrdým þimdi?
(Bayan Colette o pamuk saçlarýyla öylece Anna'nýn kapýsýnda durmaktadýr ve buruþuk suratý ve sevecan bir tavýrla Anna'ya gülümseyerek?
Bayan Colette- Moruk, hayat arkadaþýyla kavga etmiþ ve sonrasýnda onun huysuzluðuna tahammül edemeyerek yan evden pekte uzaða kaçmýþ olamayan komþunu bu gece evinde aðýrlamak
istermisin sevgili yavrucuðum...
Anna-(Gülümseyerek)-Elbette bayan Colette sizi aðýrlamak benim için þereftir,;(Þaþkýn gülümsemesiyle) sizi bu evde gördüðüme gerçekten çok ama çok sevindim...
Der ve bayan Colette'yi içeri alýr...

BÖLÜM 2...

Bayan Colette bir süre þaþkýn bakýþlarla evi süzer, ve soluðu kýrmýzý koltukta alýr.
Anna-(Gülümseyerek) Sizi burada gördüðüme gerçektende çok sevindim, der ve bayan Colette'ye bir þeyler ikram etmek için yarý þaþkýn yarý titrer halde mutfaða gider.
Bayan Colette bir süre Anna'ya odaklý kalýr, mutfakta buzdolabýndan içecek çýkartmakta olan Anna'ya uzun uzun bakar, bu süre zarfýnda onun beceriksizliðine ve buzdobýndan
çýkarttýðý portakal suyunu bardaklardan taþýrmasýna þahit olur. Anna'nýn elleri titriyordur,garip bir heyecan basmýþtýr onu,bayan Colette'nin ise bu durum gözünden
kaçmamýþtýr.
... Ve Anna'ya seslenir!
Bayan Colette- (Hüzünlü ses tonuyla) Anna lütfen yavrum,buraya gel! þuan için bir þeyler içmek istediðimden emin deðilim, amacým seni görmek idi lütfen yanýma gel...
Anna þaþkýn bakýþlarla yarý tebessümlü yarý endiþeli bir tavýrla bayan Colette'nin yanýna doðru yönelir ve ona.
Anna- Size bir þeyler ikram etmek istemiþtim sadece!(gözlerine þaþkýn bir ifade yerleþmiþtir o anda)
Bayan Colette- Anna'ya sevecan bir tavýrla bakarak) Anlýyorum yavrum ama þuan içmemeliyim, (Kýrýk bir gülümsemeyle) Zira biz yaþlýlarda hazým sorunu var asitli biliyorsun.
Anna þaþkýn ifadelerle bayan Colette'nin ne demek istediðini pek anlayamadýysada.
Anna- Peki dedi, (Gülümseyerek) ve ekledi: Uzun zamandýr komþuyuz ama bir kez bile konuþma fýrsatýmýz olmadý.
Bayan Colette Meraklý bakýþlarla Anna'yý süzmekteydi! Ve dayanamayarak Anna için o can alýcý soruyu sordu.
Bayan Colette- Neden buradasýn Anna ( Tedirgin bir halde) Ve neden yalnýz baþýnasýn bu evde!
Anna bu misafirden pekte keyif alamayacaðýný düþündü o dakikalarda,duymamazlýktan gelmeye çalýþtýysada bayan Colette'nin sözlerini bastýrarak iki defa söylemesi
üzerine es geçemeyerek cevap verdi.
Anna- Ýnsanlarýn yalnýz yaþamasýnýn nesi yanlýþ söyler misiniz bayan Colette!
Bayan Colette þaþkýnlýðýný gizleyemeyerek, Ben sadece merak ettim yavrucum,yani bir ailen var öyle deðilmi? diye sözlerini Anna'ya yöneltti.
Anna tüm yükünü üzerinden boþaltýrcasýna: evet var! bir kýsmý en azýndan hala var. Yada ben öyle sanmaktayým, sadece ne kadar varlar görmeye çalýþýyorum.
Bayan Colette Anna'nýn kalbi kýrýk bir kýz olduðunu o dakikalar da çoktan çözmüþtü bile...
Anna'yý üzmemek adýna cümlelerini birtirmeye karar vermiþtiki,Anna'nýn onun gözlerine dikkatlice baktýðýný fark etti. Sanki aðzýndan çýkartmak istediði henüz
tamamlayamadýðý cümleleri vardý. Bu durumda kendini an itibari ile suçluluk psikolojisine sokan Bayan Colette, Anlatmak istermisin? diye Anna ile konuþmayý denedi.
Anna bir süre sessizlik içerisinde düþündükten sonra, pencereye odaklanarak konuþmaya baþlar...
Anna- Anlatmak istermiyim!(Yarý kýrgýn gülümsemesi ile) Beni tanýmakmý istiyorsunuz sahi bayan Colette der.
Bayan Colette elbette kýzýmý tanýmak isterim! der ve sevecan bir tavýrla Anna'ya çekinerekte olsa bir gülücük gönderir.
Anna-Pencereye yönünü dönmüþ bir halde, bayan Colette'ye kaybettiðim büyükanneme ne çok benziyorsunuz der.
Bayan Colette gülümseyerek, yaþlý moruklar bir baþka yaþlý moruða benzerler öyle deðilmi? der, amacý ortamý birazda olsa yumuþatmak ve Anna'yý hüzünlerinden sýyýrmaktýr.
Anna yönünü pencereden bayan Colette'ye çevirir ve ani bir karar deðiþikliði ile içindeki tüm o derin bulanýklýðý kusmak istercesine bayan Colette'yle konuþmaya baþlar...
Anna-Küçük bir kýzdým, henüz okula bile gitmiyordum. Arkadaþlarýmla evin çevresinde oynamaktaydýk!
Bayan Colette pür dikkat Anna'nýn aðzýndan çýkacak kelimelere odaklanmþtý bile...
Anna-Evin arkasýnda bir þeyler gördük, garip bir þeydi, sonradan öðrendiðim kadarýyla bu bir hayvanýn iç yaðýymýþ, ama ben bunu o yaþlarda bilemezm. O an o þeyi gördüðümde
karþýmdaki arkadaþlarýmýn bu bir insana ait bir parça olabilir þeklinde konuþmalarý ve baðrýþmalarý beni derinden etkilemiþti. Arkadaþýmýn beni o yað tabakasýna doðru itelediðini
anýmsýyorumda, ne çok korkmuþtum, elime bulaþmýþtý o þey, ne olduðu hakkýnda ise en ufak bir fikrim bile yoktu.Büyük bir kýzgýnlýkla kýz arkadaþýma baðýrdýðýmý hatýrlýyorum, bunu yaparsýn.
Her þeyden nem kapan ben o günde ondan kapmýþtým iþte. Koþarak ve de aðlayarak annemin yanýna eve gittim. Çok korkmuþtum birilerinin bunun ne olduðunu yada bana zarar verip vermeyeceðini
açýklamasýný istiyordum.Babam geceleri eve geç gelen bir insandý gün içinde onu görmemde bu yüzden imkansýzdý.Tek sýðýnaðým annemdi ama onunlada aramda hep daðlar kadar mesafeler vardý.
Kýzkardeþimle aramýzda iki yaþ var ben ne kadar çocuksam ozamanlar, oda en az çocuktu benim kadar. Eve geldiðimde o pisliðin bulaþtýðý kolum elim daha fazla kaþýnmaya baþlamýþtý.
Buda bir türlü alerjiye çevirmiþti koumu ve kabarmaya baþlamýþtý ellerim.Salonda oturan ve telefonla konuþan anneme aðlayarak bunun ne olduðunu sordum, kendimce caným yanýyordu o ara.
Bana çekil karþýmdan görmüyormusun þuanda telefonda olduðumu deyip baðýrdý.Anne lütfen benimle ilgilen dediðimi hatýrlýyorum bir süre baþýnda homurdandýktan sonra aðlamama ve endiþelerime
daha fazla dayanamamýþ olsa gerekki, sen deli dana hastalýðýna yakalanmýþsýn dedi. Þok olmuþtum beynimden vurulmuþtum adeta, korkmuþtum, acýlarým dahada katlanmýþtý o dakikalarda. Çünkü
bir gün öncesine kadar ailece izlediðimiz haberlerde bir çok ineðin bir çok hayvanýn bu hastalýða yakalanýp öldüðünü duymuþtum hatta bizzat gözlerimle haberlerde bir ineðin yýkýlmasýna ve ölmesine
þahitlik etmiþtim bu beni derinden etkilemiþti. Annemin dediði þey ise o hastalýða benimde yakalanmýþ olabileceðimdi. Artýk daha fazla aðlýyordum annem ise gözlerimin içine bakýp o korkutucu tavrýný
bana bir kez daha sergileyip,endiþeli kýzýna gerçeði söylemesi ve teselliyi vermesi gerekir iken telefon ve ahizesi ile baþka bir odaya geçti...
(Bayan Colette'nin gözleri dolmuþtur o dakikalarda) Anna dýþarýdan gelen gök gürültüsünden irkilerek pencereye doðru camdan yaðmuru izleyerek anlatmaya devam etti...
Doðruca yatalak olan ve yukarýdaki odada kalan büyükannemin yanýna koþtum.O bir felç geçirmiþti uzun zamandýr yataða baðlý idi. Felç geçirmeden önceki halini hatýrlýyorumda.
Neþelimi neþeli, sevecanmý sevecan bir insandý. Yan tarafýmýzda onun evi vardý onun o yeþil ve güzel evi. Her sabah onu ziyaret ederdim, ve kahvaltýmý genelde annemin geç kalkmasý üzerine çoðu kez onunla ederdim. Bir dediðimi iki etmezdi, elinden geldiðince bana tüm sevgisini verirdi. Anneme çoðu kez çocuklarýný ilgisiz býraktýðý gerekçesi ile büyükannemin ona kýzdýðýný hatýrlýyorumda
annemin hep o soðuk tavýrlarý o zamanda devam ederdi.Bu her ikimizide çok üzerdi. Günlerden bir gün büyük annem ile resim yapmaya çalýþýrken çocukca bir söylem çýktý aðzýmdan.
Büyükanne ben evlatlýk olabilirmiyim? Büyükannem gözlerimin içine bakarak:Bunuda nereden çýkartýyorsun Anna, elbette deðilsin bu kanýya nasýl vardýn bakalým sen diye gülümseyerek
mutsuzluðuma ve bu ilginç soruma cevap istedi benden. Ben þaþkýnlýkla ve oflama puflama eþliðinde bugün arkadaþlarýmdan birisi okulda þöyle dedi (Eðer anneniz yada babanýz
sizi yeterince sevmiyor ise bilin bakalým siz nesiniz,Tabikide evlatlýk olabilirsiniz.Çünkü bir anne sevgisizliðini evlatlýk birine yani bir baþkasýndan aldýðý çocuða verir...
Ýþte tam olarak böyle hissediyordum o zamanlarda, yalnýz ve sevgisiz...
Büyükannem o þefkatli kollarýný bana uzatýp büyük bir kucaklama ile beni adeta baðrýna bastý. Böyle bir sevgiyi hiç bir þekilde hissetmemiþtim, daha önce böyle bir sýcaklýðý hissetmemiþti kalbim.
Ýnaýlmaz bir bað idi büyükannem ile aramýzdaki.Hadi bakalým dedi sen þimdi okul için hazýrlan ben annene gerekeni söylerim endiþelenme yavrucum. O seni çok seviyor aslýnda sadece baban bir takým
maddi sýkýntý yaþýyorlar buda onu biraz sinirli ve soðuk yapýyor biz kikirikler ise onlarý idare edeceðiz öyle deðilmi? dedi ve baþýmý okþadý, kalbim coþmuþtu o dakikalarda.
Sanki büyükannem inanýlmaz bir sevgiyi enjekte etmiþti ruhuma . Belki çocuktum bunu pekte anlayamamýþtým ama þuan düþündükçe böyle bir sevgiyi henüz bir baþka insandan
alamadýðýmý çok iyi biliyorum. Okula gitmek için hazýrlanmýþtým okul kýyafetlerimin yedeði genelde büyükannemde olduðunu için eve gitmeyi uygun görmemiþtim ve aþaðýda mutfakta
sandýðým büyükannemin evinde üzerimi giyinmiþ ve okula gitmek için kapýya çýkmýþtým. Büyükanneme hoþcakal demek için seslendiðimde bana güle güle Anna diyen bir sesi duyamamýþtým o dakikalarda.
Bu beni endiþelendirmiþti.Ýçime bir burukluk saplanmýþtý o dakikalarda. Her odaya bakmýþtým ama büyükannemi görememiþtim. Çantamý býrakýp bizim eve doðru yöneldim. Büyükannemin sesi oradan geliyordu.
Bizim evden geliyordu. Baðýrýyordu o , karþýsýndaki kimseye kýzýyordu. Kapý aralýðýndan baktýðýmda elinde sigarasýný içen umursamaz tavýrlarla Büyükanneme karþýlýk veren ve laýfýný esirgemeyen annemi görüyordum.
Büyük bir tartýþma idi bu ve ben daha önce hiç böyle bir tartýþmayada þahitlik etmemiþtim.Büyükannemin þu sözleri sarfettiðini anýmsýyorumda. Sen nasýl böyle bir kadýn olabildin, o çocuðun bana bugün
neler söylediðini bir bilseydin keþke, nerede vicdanýn, onu nerede býraktýn, nereden anneliðe dair duygularýn, o nu ne ara yok ettin! Neden sevgini esirgiyorsun zavallý Anna'dan bu senin ilk çocuðundu üstelik,
Neden anýmsamýyorsun geçmiþi neden kararttýn kalbini Teresa sana söylüyorum diye çýðlýk atarcasýna anneneme laf anlatmaya çalýþan büyükannemi izliyordum. Duvardaki saat gözüme iliþltiðinde okul saatini kaçýrmýþ olduðumu farkettim. Uzun bir müddet büyükannemin karþýsýnda sukunetini ve o sessiz soðuk tavrýný bozmayan annemin , sen ne biliyorsunki, diye büyük anneme çýkýþtýðýný ve ona saygýsýzlýk
ettiðini görmüþtüm. Anlamýyormusunuz beni!hiç birþey mutluluk vermiyor bana, þu halimize bir bak anne, bataklýk içerisinde yaþýyoruz resmen! Büyükannem zor günlerin atlatýlabileceðini ama mutluluðu kaybetmemek
için bunun aile fertlerine yansýtýlmamasý gerektiðini büyük bir çaba ve büyük bir özveri ile anneme anlatmaya çalýþtýðýný görmeye devam ediyordum. Büyük bir öfkeyle kalkan annem büyükannemin üzerine yürüyerek ona el kaldýrabilecek kadar ileri gittiði o dakikalarda, büyükannemin o yeþil o renkli gözlerinin dolduðuna þahitlik ettim. Neden vurmuyorsun neden? dediðini hatýlýyorum, daha sonra annem masadaki vazoyu alýp büyük bir öfke ile cama fýrlattýðýný ve camý tuzla buz ettiðini hatýrlýyorum. Büyükannem öylece dizlerinin üzerine çökmüþtü. Ve bir dahada kalkamadý...

Anna pencereden dýþarýya bakmakla yetinmeyip, anlatýr iken hýçkýrýklara boðulan sesini bastýrmak adýna pencereyi açýp yaðmurun sesiyle sesinin karýþmasýný saðladý...
Bayan Colette o yeþil gözleriyle Anna'nýn acýsýný yüreðinin o en derin kýsmýnda hissetti. Yaþlý yüreðinin bir ara bu acý hikayeyi kaldýramayacaðýný düþündüysede ýsrarla Annanýn neden burada olduðunun cevabýný bulmak için bir süre daha gizlemeye çalýþtýðý ve belli etmediði gözyaþlarý ile Anna'yý dinlemeye devam etti...


YAZAN-EDÝBE TOÐAÇ

Siz bu 1. ve 2. bölümü okuyor olduðunuzda ben 3. bölümü yazmýþ olacaðým, öykü,roman,senaryo tadýnda diyelim ...
Dönüþtürülebilir...
Sevgilerle...