Bulaþýk yýkýyorum.Zaman tünek vakti...Aslýnda bulaþýk yýkarken ‘neden beþ kiþinin bulaþýðýný ben yýkýyorum’ diye geçiriyorum aklýmdan.Böyle düþündükçe iyice bastýrýyorum bulaþýk süngerini bardaklara,tabaklara,kaþýklara,çatallara,tepsilere,tencerelere...Annelik yanýmý,kadýnlýk yanýmý unutuyorum.
Eþitlik yaným baskýn çýkýyor ortaya birden ve tabaðýn birini su musluðuna özellikle çarpýp kýrýyorum.Oh be!.Rahatladým ya!..Ne iyi ettim,canýma deðsin!Bulaþýk yýkadýðýmý bile hatýrlamýyorum doðrusu.Kýrýlan tabaðýn
‘çat!..’sesi ile uyanýyorum uykumdan.Kadýnlýðýmla ilgili bir senaryonun içinden çekip çýkarýyorum kendimi.
Bulaþýklarý çabucak bitirip,aklýmda dizdiðim olaylarýn sýrasýný bozmadan kaleme almak istiyorum..Ellerimi kuruluyorum,önlüðümü çýkartýp fýrlatýp atýyorum tezgahýn üstüne..Doðru masamýn baþýna!..Kalemin kendiliðinden elime takýlmasýný,karalama defterimin kendiliðinden bana bir sayfa açmasýný,sandalyemin altýma sürülmesini bekliyorum.Nerde!...Hepsi de tembel ve saðýr;duymuyorlar beni!Onlardan beklediðim þeyleri kendim yapýyorum apansýz.Nihayet masama oturdum ve baþlýyorum yazmaya:

Küçücük,alçak tavaný akan,duvarlarý boyasýz,
dikdörtgen pencereleri hiç kapanmayan iki odalý bir ev!..Evde yaþayan bir baba,bir anne ve bir çocuk!Baba uzaklarda aslýnda.Yoksulluklarýna çare olsun diye hamallýk yapýyor nice hayaller kurarak yarýnlar için...
Sýrtýnda taþýdýðý domates küfesini bir duvara koyup,
oturuyor yanýna.Sýrtýný dayýyor yorgunluðunu gidersin diye.Geldiði topraklara,sýlaya doðru bakýp mýrýldanýyor: “Memet!..Özledim seni!..”Oðlunun mavi gözlerini,’baba!..’ diyen sesini,sarýþýn saçlarýný,beyaz tenini canlandýrýyor hayalinde,gülümsüyor..”Sen okumalýsýn muhakkak! Oku adam ol ki;benim çektiðim sýkýntýlarý çekme!..” Terleyen alnýný siliyor yorgun elleriyle;bir küfür savuruyor sonra.Ýþaret parmaðýndan akan ter damlalarýna dalýyor bakýþlarý.Yuvarlanarak düþüyor kaldýrým taþlarýna damlalar...Boðazýnýn biraz daha kuruduðunu,
boðulduðunu hissediyor adam.Derin bir nefes alýyor:gökyüzünün mavisini yutuyor adeta..Bu mavilik içinde bir kuþ gelip yüreðine konuyor:”Memet!..” diye mýrýldanýyor yeniden.Sað elini göðsüne bastýrýp Memet’ e dokunurcasýna sývazlýyor.Yusyuvarlak sarýþýn bir baþ sokuluyor sanki baðrýna.”Baba!..Çabuk gel,biz korkuyoruz çünkü sen olmayýnca” diyen sesini duyar gibi oluyor.Evden ayrýlýrken söylediklerini düþünüyor. “Kapýyý iyice kilitleyip yatýn, tanýmadýðýnýz kiþilere sakýn açmayýn!.., demiþti.
Dediklerini harfi harfine yapardý karýsý ve Memet.
Gülümsedi..Karýsýnýn hayali gelip dikildi þimdi gözlerinin önüne.Ýnce,solgun yüzünde gülünce güller açan bir kadýndý Emine.Dolgun göðüsleri,yürürken aþka davet yazan kalçalarý vardý.Sarý elbisesini giydiði zamanlarda aðaçtan düþüp yapraklar arasýna yuvarlanan iki ayva gibiydiler sanki...Avuçlarýnýn yandýðýný hissetti;gýcýrdayan diþlerinin arasýndan bir küfür savurdu hayatýn kalleþ yanýna...Ayaða kalkýp sýrtlandý gene domates küfesini;geceye doðru yürüdü.

O gece erken yattý Emine ve Memet!..Iþýk parasý gelmesin,perdesiz pencerelerden kimse görmesin diye erken yatarlardý zaten.Yani farký yoktu bu gecenin de diðer gecelerden.Gündüz daða gitmiþler kýþlýk odun ile mantar toplamýþlar,yorulmuþlardý.Gün ýþýðý bitmeden yediler birer tabak çorbalarýný!..Yoktu þikayetleri..Bunu bulamayanlar da vardý sonuçta.Hiç deðilse onlarýn yiyecek çorbalarý olmuþtu.Karýn doyurmanýn kýlçýklý yanýndan azýklanmak buydu ama gene de þükretmek gerekiyordu Tanrý’ ya..

Anne –oðul üstlerine yorganý çekip iyice sokuldular birbirine.Memet daha beþ yaþýndaydý,Emine de yirmi üç.Sýmsýký sarýldý Emine oðluna.Onu ýsýtmak,belli etmiyordu ama bir bakýma korkusunu bastýrmak için sarýldý.Bu dað köyünde onu izleyen,ona zarar vermek isteyen birileri olabilirdi.Bunu düþününce uykusu kaçtý Emine’ nin..Perdesiz pencereleri kolladý bakýþlarý ile;korkacak bir þey yoktu.Bir yýldýz göz kýrpýyordu sadece.Akýp gitti gönlü uzaklara..”.Ömer!..Ömer’im benim!..Neredesin!” diye mýrýldandý..Yeniden sarýldý oðluna,usulcacýk öptü yanaðýný.Ömer’in kokusunu duyar gibi oldu.Tere bulanmýþ bir mendil gibi kokardý daima Ömer!Ýnsaný tuza ve aþka davet ediyordu sanki o koku...Yanýnda olmasýný,tenine dokunmasýný,
saçlarýyla oynamasýný,hatta (.....).Derken gözleri kapandý Emine’nin...Geceye teslim olup uyudular...

Gece yarýsý bir týkýrtý ile uyandý Emine.Sofada biri geziniyordu.Memet’i korkutmamak için bir müddet dinledi.Öteki oda kapýsýnýn gýcýrt sesini duydu sonra.
Baðýrmak geçti aklýndan ama,köyden birileri duyar dedikodu yapar diye vazgeçti bundan.Gözlerini yattýklarý oda kapýsýnýn kilidine kilitleyip bekledi.Ýkinci bir gýcýrt sesinden sonra ayak sesi duyulmaz oldu artýk.Acaba Ömer mi gelmiþti!?Onlarý korkutmamak için öteki odada yatýyor muydu yoksa?Bu umuda sarýlýp sabaha kadar uyumadý Emine.Durum bundan ibaretse,Memet’ le birlikte yaþamak isterdi bu sevinci.Ya o deðilse!..Meraký iyice arttý Emine’nin...
Güneþ ýþýklarýyla birlikte uyanan oðluna;”Hadi Memet kalk!.Birlikte çýkalým dýþarý” dedi.Þaþkýnlýkla yüzüne bakan Memet ilk kez duyuyordu annesinden böyle bir teklifi.Oysa her sabah oðlundan ve kocasýndan önce kalkardý Emine!Çayý demler,kahvaltýyý hazýrlar,
oðlunun ve kocasýnýn uyanmasýný beklerdi.Onlarýn uyanmasýný beklerken dantel örer;camlardan ýþýkla giren sabahýn tazeliðini çekerdi bedenine...Alelacele giyinip kapýya doðru yürüdüler.

Emine, Memet’i arkasýna sakladý gene de.Memet mavi, iri gözlerini açmýþ,annesinin eteklerine sarýlmýþtý.Kapýnýn sürgüsünü hýzla çekti ve açtý Emine.Hiçbir þey görünmüyordu.Sofa bomboþtu.Öteki odanýn kapýsýna yöneldiler ve açtýlar kapýsýný;kimse yoktu!Odanýn ortasýna býrakýlmýþ bir paket gördüler.Gece gelen postacýydý demek ki!..Peki neden gündüz deðil de gece yarýsý gelmiþti postacý?Kapýnýn önüne de býrakabilirdi paketi..Hem nasýl olmuþtu da içeri girebilmiþti böyle?Anlamak mümkün deðildi..Dýþ kapýnýn anahtarýný nereden bulmuþtu peki?Muhakkak Ömer’di bu paketi býrakýp giden kiþi!Merakla çömeldiler paketin baþýna.Siyah bir kordela ile baðlýydý paket;çözdüler.Memet, içinden kýrmýzý bir oyuncak araba;Emine ince askýlarý olan pembe bir gecelik çýkmasýný hayal ediyordu.Oysa pakette kara kaplý Arapça bir kitap,kara bir çarþaf,pencere sayýsý kadar kara perdeler vardý.

Tarih;3 Kasým’ý 4 kasým ’a baðlayan gece yarýsý, 2002 idi.(!)