Sevgili günlüðüm. Ah benim gýr gelinciðim, inci çiçeðim, uðurböceðim. Nasýlsýn, iyi min? Beni soracak olursan; sanki bi daðdan aþaðýya yuvarlanýyom yuvarlanýyom da, bi türlü yere gonamýyom sevgili günlüðüm. Sonum belirsiz, senin anlayacaðýn. Ihhh!

Bugün yüreðim hapýr hapýr ediyo sabahdan beri. Galbim, sanki güccük dilimin yanýnda atýyo. Nuçun diye soracak olursan, deyverim: Dün gece bir ürya gördüm hayýrdýr inþallah; ne sen sor, ne ben söyleyim. Hâlâ etgisindeyim. Ürya deðil de kâbus gibiydi, hatda kâbusdan beterdi.

Üryamda; ben çok aðýr bi hasdalýk geçirmiþim hayýrdýr inþallah. Ürya bu ya; sekiz on sene gomada galmýþým. Sonacýma da bir gün, aniden uyanmýþým. Sanki akþam yatmýþým da sabah uyanmýþým gibi geliyo bana. Amanin baþ ucumdakiler bi seviniyorla bi seviniyorla uyandým diye; gören de mayiþlerine zam gelmiþ sanýr. Ama ben, yýllarca uykuda galdýðýmý bilmiyom tabi. Sevinmelerine þaþýrýyom.

Neyse, beni bindirdile arabaya, hasdaneden eve gidiyoz. Edrafýma bakýyom, her yerler deniþik. Caddelerin, sokaklarýn, okullarýn adlarý deniþmiþ. Sanki baþka bi memlekâtdayýz. Bana, anlatýyorla gaç yýl uyuduðumu; memlekâtda hiçbi þeyin esgisi gibi olmadýðýný, yeni duruma alýþmak uçun zorluk çekeceðimi falan.

Vardýk eve. Evde bi sürü insan va tanýmadýðým. Garýnca yuvasý gibi çocuk dolu ev. Bi de sekiz on tane genç gadýn. Önce, bunlarý misafir sandým. Meðer benim oðlanlar, torunlar, hakkýmýz 3 dür, 4 dür deyip bigaç tane gadýn almýþla. E, her birinden 3 çocuk derken; ev greþ gibi olmuþ. Al bunlarý, iki tane futbol dakýmý gur. Tansiyonum fýrladý tabi. Gafayý aycýk daðýdýrým beldki diye, þu televziyonu açýn dedim. Kimseden gýk çýkmýyo. Meðer televizyonla gündüz yalýnýz 2 sehet yayýn yapýyomuþ. O da “Ýcraatýn Ýçinden” miþ. Programda baþbakan gonuþuyomuþ. Diziler milletin ahlâgýný bozuyo diye, yayýndan galkmýþ. Þu saçmalýða bi bak hele.

Ondan sonra, þu pencereyi bi açýn da hava alayým, yoksa þinci boðulacam dedim. Olmazmýþ. Gadýnlarýn sesi nemahremin gulaðýna gider, günaha girermiþiz. Ýþde o vakýt bayýlacak gibi oldum sevgili günlüðüm. Bunun þekeri düþdü galiba, datlý getirin de yesin dedi birisi. Bi tabak datlý getirdiler. Bi baktým, en sevdiðim datlý. Kim yapdý bu dilber dudaðýný dedim. Onun adý artýk, dilber dudaðý deðil, dua yapraðý dedile. Eski adý seksiymiþ. Allah’ýn verdiði nimeti yerken bile seksi akýllarýna getiriyorla. Aklým, mantýðým almadý sevgili günlüðüm.

Az sonra, bohçalanmýþ gibi bi gýz girdi içeri. Daha sekiz- dokuz yaþýnda anca var. Meðer ben hasdanedeyken doðmuþ. Bu gýzý niye böyle sarýp sarmaladýnýz dolma gibi diye sordum. Namehremden gorumak uçunmuþ. Evde ne namehremi diye sordum. Meðer evdeki erkek melekler görmesin diye gapatmýþlar çocuðu. Ýyi de bu gýz(çocuk), o erkek melekle görmeden nasýl tuvalet ihtiyacýný giderecek, nasýl banyo yapacak?

N’olmuþ bu millete diyom. Sanki üsdüme garanlýk bi bulut çökdü hiç bi yaný göremez oldum. Yüzüme gözüme su serpdile de kendime geldim. Çocukla baþýma üþüþdüle. Belki güzel bi haber alýrým deye, hangi okula gidiyosunuz diye sordum. Üçü Tayyip Erdoðan Ýlköðr. Okulu’na, ikisi Osman Külyutmaz Ýlköðr. Okuluna, dördü de Emine Erdoðan Ýmam Hatip Lisesi’ne gidiyomuþ. Hadi ötekileri anladým da, Osman Külyutmaz kimmiþ deye sordum, baþbakanýn asger arkadaþýnýn adý dediler. Allahým! Sen aklýma mukayyet ol diye dualar etdim.

Akþam oldu, elekdrikle yanmýyo. Odada birbirimizi zorla görüyoz.Yakýn lâmbalarý diyom, olmaz diyorla. Edison Müslüman deðil, onun icadettiði þeyi gullanmayýz diyorla. Bizim ecdadýmýz elekdirik mi gullandý diyorla. Ecdadýmýzýn çekdiði sýkýntýlarý anlamak uçun, onlar gibi gaz lâmbasý yakýyoz demesinler mi? Ýþde tam bu sýrada “Yeterrr!” diye baðýra baðýra aðlamaya baþladým. Baðýrýrken, sesime uyanmýþým. Bi bakdým, yatakdayým. Ohhh! Allahým sana þükürler olsun dedim. Galbimin hapýrtýsý, dizlerim tirildemesi aycýk tavsýdý.

Derken, öðlene doðru bizim gomþu Ayþe Haným geldi oturmaya. Ona üryamý anlatýverdim. Üryadan uyanýnca, kendimi çok mutlu hissetdim, iyi ki gördüklerim üryaymýþ dedim.”Bu üryayý neye yormalý Ayþe Haným?” dedim. Acý acý güldü. Yorumu, zaten üryanýn içinde; ayrýca yormaya gerek yok gomþucuðum; sen, memlekâtýmýzýn on- onbeþ yýl sonrasýný görmüþsün. Belki daha da öncesini demesin mi?

Þinci gara gara düþünüyom sevgili günlüðüm. Gördüklerimin sadece bir ürya olduðuna sevineyim mi; yoksa, Ayþe Haným’ýn sözlerinde gerçek payý mý arayým? Ihhh!