Bu kadarý da fazla

Sözlerimizde hiç tartý yok, masa, makam hiçbir þey aranmadan yapýlan hitap tarzlarý sizce yadýrganmýyor mu? Eskiden yüksek bir makam sahibine hitap ederken, hitabýn baþýna ve sonuna güzel sözler izafe (baðlama, yakýþtýrma) yapardýk. Örneðin : ‘Milli Þef Sayýn Ýsmet Ýnönü’ gibi. Daha önceleri meselâ : ‘Makam-ý Âliye’den Fuat Paþa Hazretleri’ gibi. Böyle tumturaklý sözler istenmez ama, günümüzdeki hitap tarzlarý da çok lâubali oluyor.

Her hangi bir kiþiye, bir þirket ortaðýna hitap ederken adýný yalýn olarak zikretmediðimiz halde, -Sayýn- sözcüðünü Cumhurbaþkanýndan, Meclis Baþkanýndan, Baþbakan’dan, Bakan’lardan, herhangi bir makam sahibinden esirgiyoruz.

Samimiyetsizlik, her kademede toplumun içinde de yaþanýyor. Eskiden tanýmadýðýn bir kadýna, Haným teyze, adama Bey Amca denirdi. Býrakýnýz sokaðý ayný binanýn içinde bile kim kime, dumduma. Ayný çatý altýnda, ayný katta komþu olduðu halde, kendinden yaþlý kiþilere, adýný söylemeden teyze, amca terbiyesizliði sürüp gidiyor.

Kendilerine hatýrlatsanýz, teyze diyen, annesinin, amca diyen babasýnýn kardeþi yerine koyduklarýný söyleyeceklerdir. Soracaksýn senin annenin adý yok mu? Senin babanýn adý yok mu? Bakalým Bu teyzen, bu amcan sizleri yeðenliðe kabul ediyor mu?

Atatürk Þapka devrimi yaptý, fötr þapka kullanan hemen hemen günümüzde hiç yok, baþýmýzý yazýn sýcaktan, kýþýn soðuktan korumak için ne bulursak takýyoruz. Þapka devrimiyle fesin yerine kullandýðýmýz þapkanýn baþlarda vakarlý duruþu vardý. Ýnsanlar caddelerde sað eline aldýklarý þapkalarýný, hafifçe baþ eðerek birbirlerini selamlýyorlardý. Þimdi selamlaþma kafa tokuþturma oldu, ne diyelim. Saygýlar.



Ahde vefa

Yüz pembesi gün sarýsý günlerdi
Balkona asýlmýþ gecelik
Bir çift yürekteki
Hoþ bir gönül
Ölümsüzlük
Ýçten ve gizli
Platonik sevgiler
Her köþede göz gözeydi
Yaþatýlan birliktelik, ahde vefa.