BALIK VE MELiSA

Uzun zamandýr iþsizdi. Hangi kapýya el uzatsa boþa çýkýyordu. Evde bulunmak, ev halkýyla göz göze gelmek istemiyordu... Erkenden kalkýyor, açlýktan guruldayan midesiyle zor atýyordu kendini dýþarýya. Ardýndan þuursuzca, saatlerce dolaþýyordu sokaklarda, caddelerde...

Ýzmir'e bayýlýyordu. Müthiþ bir yerdi Ýzmir. Kordonun büyüsüne kaptýrmýþtý kendini. Kordon, sýðýnýlacak bir limandý onun için. Sahilde, çimenlere uzanýyor, saatlerce öylece kalakalýyor, gelip geçenleri seyre dalýyordu. En çok da gözünün önünde uzun kuyruklar oluþturan Alman Konsolosluðunu gözlemliyordu. ''Umut Yolcularýný'' izlemek keyif verici bir þeydi. Hele Vize alabilmeyi baþaran birinin sevinci onu da müthiþ heyecanlandýrýyordu.

Yattýðý yerden kalktý. Yürümekte zorlanýyordu. Ayaklarý uyuþmuþ bir haldeydi. Az ötesinde, oltasýna kocaman iri bir balýk takýlmýþ olabilecek biri, heyecanla yardým istiyordu. Koþtu hemencecik yardýmýna. «Aman yavaþça çekin beyefendi» diyordu, sesin sahibi. «Yoksa kopabilir misina» Sesin sahibinin bir genç kýz olmasý heyecanlandýrmýþtý onu. Kýsa bir uðraþtan sonra, balýk yakalanmýþtý, hem de misinaya zarar vermeden. Balýk gerçekten iri sayýlýrdý. Herkesin bakýþlarý balýk üzerinde yoðunlaþmýþtý. ‘’Teþekkürler’’ dedi genç kýz. ‘’Siz olmasaydýnýz, çekemezdim doðrusu tek baþýma.
‘’Bir þey deðil’’ dedi genç adam. ‘’ Hem lafý mý olur. Çorbanýzda azýcýk tuzumun olmasý, mutlu kýlar beni’’

Genç kýz yerde yaramaz bir çocuk gibi debelenmekte olan balýðý aldý, attý sepetine. Üzerini bir güzel örttü. Genç adamýn yanýndan uzaklaþmadýðýný fark ettiðinde,
‘’Siz de bir ucundan tutmak ister misiniz?’’ diye sordu, oltayý uzatýrken... Ýstemsiz aldý genç adam.
‘’Balýk tutmayý çok severim, ama hiç þansým yok ki’’ diye sitem etti genç adam adeta.
‘’Kendinize haksýzlýk etmeyiniz’’ diye karþý çýktý genç kýz. ‘’Karamsarlýðý býrakýn artýk... Umudunuzu da yitirmeyin... Her karanlýðýn sonunda bir ýþýk olduðunu unutmayýn sakýn.’’

Baþýný yerden usulca kaldýrarak sevgiyle baktý genç kýza. ‘’
Ýyimser bir gül olmalý bu’’ diye geçirdi içinden. Ardýndan, ‘’Uzun süredir iþsizim’’ dedi. ‘’Sýkýntý ve çaresizliktendir buralara geliþim.’’

‘’Çaresizliði çok iyi bilirim’’ dedi genç kýz. ‘’Ben iki yýldýr gelirim buralara... Sizi de epeydir görüyorum buralarda... Kendiniz ile kavga etmenize bile tanýk oluyorum.’’ Gülümsedi.
‘’Ýsminiz nedir kuzum?’’ diye sordu aniden.
‘’Fýrat, ya sizin?’’
‘’Melisa benim adým’’ elini uzatýrken Fýrat'a,
‘’Ellerim balýk kokar, üstelik pulcuklar ellerinize yapýþabilir’’ diye takýlmayý da ihmal ermemiþti bu arada. Birbirleri ile tokalaþtýlar.
Dalmýþtý Fýrat. Yaþadýklarý yalan geliyordu kendine. ''Hey Fýrat görmüyor musun?'' Melisanýn baðýrtýsýyla sýyrýlýp geldi kendine. Boþ boþ baktý Melisaya.
‘’Fýrat baksana, suya gömülüyor mantar.’’

Usulca çekmeye baþladý misinayý Fýrat. Aðýrlaþmýþtý misinanýn ucu. Yediði yemden kurtulmaya çalýþan balýk görünürdeydi. Sevinmiþti.
‘’Þansýn dönmeye baþladý bak’’ diyordu Melisa gülümseyerek...
‘’ Sizin sayenizde... Siz þans getirdiniz bana.’’

Uzun uzun çaldý cebi Melisa’nýn. Kulaðýna götürüp, ’’Alo’’ dedi. Sessizce dinledikten sonra, ‘’Tamam, olur gelirim.’’diye ekledi. Kýsa sürmüþtü konuþmasý. Fýrat’a seslenerek, ''Gitmeliyim''dedi.
Giderken son bir kez baktý Fýrat'a ve ''Oltam sen de kalsýn.’’ dedi tatlý bir gülümseme ile.

Fýrat çaresizce kabullenmiþti Melisanýn gidiþini. Fýrat, doðacak olan her günün sabahýný sabýrsýzlýkla bekler olmuþtu. Akþamdan sabaha yemesi için bir þeyler hazýrlýyor, erkenden kalkýyor, koyuluyordu yola. Kordona varýnca, balýk tutmak için ilk hazýrlýðýný yapýyordu önce ve ardýndan «rastgele» deyip atýyordu misinasýný suya... Bir yandan da Melisa'yý düþünüyordu; çýkagelir diye. Ama bir türlü çýkýp gelmiyordu Melisa. ‘’Yarýna gelir. Ýþi çýkmýþtýr belki.’’ deyip teselli ediyordu kendini.

Birçok yarýnlar gelip geçiyor, fakat Melisa gelmiyordu bir türlü. Umudu her geçen günün ardýndan biraz daha kýrýlýr olmuþtu Fýrat'ýn. Gitgide alýþýyordu yokluðuna Melisa’nýn. Bir gün nasýlsa gelecek umudu onu yaþama baðlýyordu.
Erkenden Kordona gelip hazýrlýðýný yapmýþtý... Ýðneye yemi takýp, uzaklara fýrlattý misinayý. Daha uzaklara atmak istiyordu. Her uzaða atýþýndan sonra çekiyordu misinayý kendine doðru. Uzaklarý yakýnlaþtýrmak, Melisa’nýn geliþini hýzlandýrmak istiyordu misinayla. Beklemeye koyuldu. Misinayý iþaret parmaðýna hafifçe dolamýþtý. Arada sýrada yemi yoklayan balýklarýn vuruþlarýný hissetmiyor deðildi. Mantarýn suya gömüldüðünü fark ettiðinde, usulca çekmeye baþladý misinayý kendine doðru. Su berraktý, dibi gözüküyordu. Misina boþaldý birden. Kaçmýþtý balýk. Üzülmedi balýðýn kaçýþýna. Sevinmiþti hatta. Zaten caný balýk tutmak istemiyordu. Onu her sabah buralara getiren, Melisa'yý görebilme ihtimaliydi. Melisa geldiðinde burada olmak istiyordu.

Birkaç balýðýn, yeme hücum ettiðini gördü. Balýklar küçük ýsýrýklar atýyordu yeme. Birden kendini yemin yerine koymaya baþladý. Balýk da Melisa idi. Isýrýklarý, bir buse, bir sevgi, bir aþk oyunu olarak görüyordu... Sevgi arar gibiydi. Her þeyin açlýðýný çekiyordu. Melisa’nýn ufak ýsýrýklar atarak kendisini bitirmesini istemiyordu... Susamýþtý sevgiye... Ýstiyordu ki Melisa onu bir ýsýrýþta, bir defa da bitirsin... Bunlarý düþünürken daldý... Balýk yemi küçük ýsýrýklarla tüketip bitirdikten sonra, hýzla uzaklaþýp kaçtý oradan...

Fýrat tükendiðini hissetmeye baþladý. Kendisini bir baþýna býrakýp kaçan balýðýn ardýndan bakakaldý.