Ah! yaðmur kadar güneþ de yýkýyor bedenlerimizi
Hüznün esmer teni acýtýrken göðsümüzü
Neþeyle okþanýyor ertesinde gözlerimizin sýcacýk feri
-Çirkin olduðu kadar güzel herkes-
Uysalken bir yanýmýz
Ah! Uzanýversem ele avuca sýðmaz
çýlgýn, yaramaz, diðer yarýmýz

Ve sen öylesine mutlu…

Savaþ indirmiþ bayraðýný
Barýþ kadar ara verilmiþ ölüme
Ve özgür, elde kalanlar
Çiçekler kadar
Kuþlar da kanatlanmýþ bir yanýyla
Ah! O mahkûmlar hür türküler söyleyip
Parçalarken duvarlarýn insan sýfatýný
Yalýnayak basýyor çimenlere yarýnýn çocuklarý

Ve sen öylesine özgür…

Kara çaldýðý kadar aklanmýþ vicdanýmýzýn kýzýl ateþi
Sen de görüyorsun güneþ gibi
Ve þarkýlar söylüyorlar en çirkin sesliler
Sanki kargalarýn düetine el çýrpýyor dünya
Kol verip danslarýn en güzeline
Seni arýyorlar kahkahalarýyla
Ah! Unutulmuþ düþman
Dost sarmýþ dört bir ufku
Herkes çýrýlçýplak Kalabalýk

Ve sen öylesine âþýk…

Kollarýmýz aðarýyor
Bembeyaz önlüklerimizle
Seni öpüyoruz dudaklarýnýn en kýrmýzý yerinden
Gök mavi tulumlarýmýzýn içinde
Çaðýrýrken günlerimizin en muþtulusunu
Seni özlüyoruz kavuþtuðumuz kadar
Ah! Damlarken akþam alacasý çatýlara
Yakýp ateþlerimizi seni sarýyoruz doyasýya

Ve sen öylesine insan…
Ve sen öylesine ben…