“…Adaleti çiðneyen devlet adamlarýný cezalandýrmayan milletler çökmek zorundadýr. “-HZ. MUHAMMED-
“…Her halde dünyada bir hak vardýr. Ve hak kuvvetin üstündedir. ( 1919 )”-M.Kemal Atatürk-

Video Linki: http://edebiyatgalerisi.net/edebiyat/turk-edebiyati/elestiri/ee-bal-tutan-parmak-yalarmis.html

Yukarýdaki izlediðim video ile bir sene önceki izlediðim video arasýndaki farký sizler de izleyince fark edeceksiniz. Ülkemde yeni geliþen olumsuzluklar karþýsýnda þaþýrmamak için olaðan üstü sabýrlý ve sakin olmaya çalýþýyorum. Bizler madalyonun görünen yüzüne bakýp yorum yazýyor, önyargýlarýmýzý hemen eleþtiri namlusuna sürüyor, çekinmeden ateþ ediyoruz.Acaba gerçek görüntü nasýl?Madaolyanýn diðer yüzünde hangi görüntü var? Bizler bu sorularýn yanýtýný bilmeden veryansýn edip, boþ boþ yorumlar yapmaktayýz.
Ülkemde geliþen son askeri-siyasi-ekonomik spekülasyonlar; ülkem insanýný, özellikle Atatürkçü çaðdaþ düþünen demokrasi savunucularýný, oldukça incitmiþ, acýtmýþ, üzmüþ ve tedirgin etmiþtir.Her insan, sanki “þöyle þöyle olmuþ, haberin var mý?” gibilerinden adeta birer felaket tellalý rolünü üstlenmiþ durumda. Buna asýl etken de görsel yayýnlarýn, özellikle de basýn sebep olmuþtur.Her birimiz artýk septik düþünür olduk. Ve halkýmýz da sonunda doðal olarak “paranoya” illetine tutulmuþtur. Bu yaþananlar,Türk Halkýnýn güven duygularýný da zedelemiþ olduðu giðbi, artýk kime güveneceðini de þaþýrmýþtýr.
“Denizfeneri, Silivri, Hasdal, Balyoz, vb” darbelerle de sivil halk ve askeri irade, neyin doðru/yanlýþ sorgusunu da beraberinde getirmiþ olup, yediden-yetmiþe insanýmýza “duygu depremleri” yaþatmýþtýr. Sonrasýnda da artçý þoklar süregelmiþ, ciddi anlamda “korku kültürü” ekilmesine neden olmuþtur. Sonuçta da suskun ve tepkisiz bir halk olup çýkmýþýz, iþte…
Bir sene önce bir video izlemiþtim. Gurur duymuþtum. Çünkü, yaþadýðým doða harikasý, yeþil ve mavinin buluþtuðu Edremit Körfezinde de Yaþar Büyükerþen’in imzasýný görünce çok sevinmiþtim. Eskiþehir neree, Akçay-Zeytinli nereydi..
Nere de mi? Edremit-Zeytinli Belediyesinin bahçesinde Atatürk Büstü dikilmiþti. Her denize veya sahile yürüyen insan o heykelin altýndaki imzayý okur.Diken kiþi Eskiþehir Belediye Baþkanýdýr. Ne güzel, deðil mi? Bu çaðdaþ ve demokratik bir Türkiye için sivil ve resmi kitleleri bir araya getirmeye çalýþan insan, Eskiþehir’i yenilemiþ, modern bir Paris havasý estirmiþti. Ýzleyince videoyu, hem gurur duymuþ, hemde baþkanýmýzý eleþtirenlere tepkimiz öfkeyle vermiþtik.
Tabi biz yazarlar da hemen kalem kuþanmýþtýk. “Vay efendim o insanlar ne nankörmüþ, vb” diye. Ama iþin aslýný inanýn öðrenince de “Vay beee, bal tutan parmak yalarmýþ, demek” diye söylenmeden edemiyor insan.
Ee, bir solcu baþkan da “hep bana rabbena” derse, saðcý baþkanlarýmýz da “ne var caným, alt tarafý oðluma gemicik aldým” demez mi?
Aziz Nesin’in “Uþaklarýn Hikayesi” adlý bir hikayesi vardý. Rahmetli yaþarken sanki bugünleri görmüþ gibi yazmýþ. Sizden bu hikayeyi sabýrla okumanýzý rica edeceðim:

“…
Bir varmýþ bir yokmuþ. Memleketin birinde çok zengin olduðu kadar da cimri bir karý koca varmýþ. Saray kadar geniþ bir evde, kendileri gibi cimri bir uþaklarýndan baþka kimseleri yokmuþ.
Uþak, su katýlmamýþ halis bir uþak olduðu için, efendisi ve hamým ne buyurursa, onun doðru mu, yanlýþ mý olduðunu düþünmeden yaparmýþ.
Günlerden bigün efendisi uþaðýna,
– Git pazardan bir tas bal al!.. demiþ.
Yüzde yüz halis, hilesiz uþak yerlere kadar eðilmiþ:
– Baþüstüne efendim.
Hemen pazara koþmuþ. Zengin efendisini kazandýrmak için, yoksul balcýlara kazýk atmanýn yollarýný aramýþ. Çekiþe çekiþe pazarlýk etmiþ. Sonunda o gün hiç satýþ yapamamýþ ihtiyar bir balcýdan, görülmemiþ ucuzlukta bal alýp kocaman tasý doldurmuþ. Ýhtiyar balcý, o gün eline bikaç kuruþ geçirebilmek için, uþaða balý, sermayesinden daha ucuza vermek zorunda kalmýþ.
Uþak, su katýlmamýþ, halis bir uþak olduðundan zengin efendisini kazandýrýp yoksul balcýyý kazýkladýðýndan sevinç içinde yolda giderken, üstü baþý, yýrtýk zavallý bir kadýn,
– Elindeki tastan, ne olur bana bir tadýmlýk bal versene… çocuðum hasta, hekimler bir kaþýk bal yemezse öleceðini söylediler… diye yalvarmaya baþlamýþ,
Hilesiz, hurdasýz uþak, zavallý yoksul kadýnla,
– Pýrt, pýrt!… diye alay etmiþ, dilini çýkarmýþ.
Hasta yavrusunun acýsýyla yüreði yanan zavallý kadýn þöyle demiþ:
– Bütün efendiler, kendilerinden daha büyük efendilerinin uþaklarýdýr. O tastaki baldan yiyen bütün uþaklar, dilerim, senin gibi pýrtlasýn…
Uþak, kahkahalarla gülerek yine,
– Pýrt, pýrt!… diye kadýnla alay etmiþ.
Eve gelince uþak, efendilerinden önce tadýna bakmak için tastan bir parmak bal alýp yemiþ. Sonra sofrada bekleyen efendisi ile hanýmýmn önüne bal tasým koymuþ. Haným sormuþ:
– Pahalý almadýn ya balý? Katýksýz uþak cevap vermiþ:
– Hayýr pýrt… Pahalý pýrt, almadým pýrt… Çok pýrt, ucuza pýrt, aldým pýrt…
Efendisi pýrtlayan uþaðýna þaþmýþ,
– Ne oldu sana? demiþ, neden böyle pýrtlayýp duruyorsun? Uþak da, demiþ ki:
– Ben pýrt, baldan pýrt, aldýktan pýrt, sonra pýrt, böyle pýrt oldum pýrt…
Haným, tastaki baldan bir parmak almýþ sonra,
– Nesi var pýrt, bu balýn pýrt, pekala bal pýrt… demiþ. Efendi kýzmýþ,
– Ne oluyor size, pýrtlayýp duruyorsunuz?… diye baðýrmýþ. O da baldan bir parmak alýnca,
– Balýn pýrt, nesi var pýrt, pekala pýrt, bal iþte pýrt… demiþ. Efendi, haným, uþak her kelimenin sonunda pýrtlamadan konuþamaz olmuþlar.
– Haydi pýrt, bunu pýrt, belediye pýrt, reisine pýrt, götürelim pýrt…
Balý aldýklarý gibi belediye reisine gidip, pýrtlaya pýrtlaya baþlarýna geleni anlatmýþlar. Belediye Reisi,
– Allah Allah!… diye þaþmýþ, o da baldan bir parmak almýþ,
– Bu balýn pýrt, nesi var pýrt, pekala pýrt, bal iþte pýrt… demiþ.
Sonra hep birden,
– Haydi pýrt, bir kere de pýrt, kadýya pýrt, gidelim pýrt… demiþler.
Kadýya gidip baþlarýna geleni anlatmýþlar. Kadý, lahavle çekmiþ, bir parmak da o aðzýna alýnca,
– Allah Allah pýrt, bu nasýl pýrt, iþ pýrt?… Basbayaðý pýrt, bal iþte pýrt… Bu balý pýrt, vali pýrt, paþaya pýrt, götürelim pýrt… demiþ.
Vali Paþa, karþýsýnda pýrtlayýp duran bir sürü insan görünce þaþýrmýþ. O da baldan bir parmak alýp denemiþ.
– Pekala pýrt, güzel, pýrt, bal pýrt…
Ýþ gittikçe büyümüþ, Þeyhülislam, Kazasker, bütün vezirler hepsi baldan birer parmak aðýzlarýna alýnca pýrtlamaya baþlamýþlar. Sonunda sadrazama gidip baþvurmuþlar:
– Þu balýn pýrt, esrarýný pýrt, çözünüz pýrt… Sadrazam da baldan bir lokma alýp o da pýrtlayýnca, efendilerin en büyüðü Padiþaha gitmiþ:
– Aman pýrt, padiþahýmýz pýrt, efendimiz pýrt, þu baldan pýrt, lütfen pýrt, bir parmak pýrt, alýnýz pýrt.
Padiþah büyük bir hayret içinde, insanlarý pýrtlatan baldan bir parmak almýþ ve her kelimesinde o da pýrtlamaya baþlamýþ:
– Bu balýn pýrt, nesi var, pýrt, pekala pýrt, bal iþte pýrt… Balýn esrarýný çözmek için tahkikata giriþmiþler. Sonunda gide gide iþin ucu, hilesiz hurdasýz, halis uþaða kadar gitmiþ. Su katýlmamýþ uþak, pýrtlayarak baþýndan geçenleri anlatýnca, araya araya beddua eden yoksul kadýný bulmuþlar. Padiþahýn huzuruna getirmiþler. Padiþah:
– Ey pýrt, hatun pýrt, bizi pýrt, bu dertten pýrt, kurtar pýrt, sana pýrt, emir pýrt ediyorum pýrt!… demiþ. Kadýn da padiþaha þöyle demiþ:
– Kendini efendi sanan, ezilene efendilik, ezene uþaklýk eden, balsýzlara bal vermeyip, balý yalnýz kendileri yiyen uþaklarýn uþaklarý pýrtlamadan laf edemesinler.
Bakmýþlar ki, çocuðunu ölümden kurtarmak için hasta kadýna bir parmak bal vermekten baþka çare yok. Bunu iyice anlamýþlar. Anlamýþlar ama, acaba o bir tadýmlýk balý vermiþler mi?
Hayýr. Þöyle demiþler:
– Bal tutan pýrt, parmaðýný pýrt, yalar pýrt… Öbürleri pýrt, avucunu pýrt, yalar pýrt… Aðzýmýzýn pýrt, tadý pýrt, bozulmaktansa pýrt, böyle pýrt, pýrtlayalým pýrt, daha iyi pýrt…
O gün bugün, insanlarýn bir kýsmý pýrtlar durur. Ýnanmazsanýz nutuklarý dinleyin. Her kelime arasýndaki öksürük, aksýrýk, týksýrýk, eski zamandaki pýrtlamanýn bugünkü modern þeklidir.”-Aziz Nesin-

Ee, demek eskiler çok doðru söylemiþ. Kim gelirse gelsin baþa, devletin hazinesine daldýrýyor koca kepçeyi ve ma-ailesine daðýtýyor serveti.

Lütfen, kimse þimdiki AK PARTÝ yok efendim PAK PARTÝ imiþ- miþ- miþ miþ, efendim “falanca Siyasi Parti yedi-yandaþlarýna yedirdi, halký köle etti, Amerikan Uþaðý oldu, vs’lerle” halka gazel okumasýnlar. Demek ki sol parti de olsun, sað parti de olsun, baþa geçince Hz. Ömer’in adaletini uygulamýyor. Hazinenin anahtarýný elinde tutan BAÞKAN, hazineye ulaþýyor, gözleri kamaþýnca da tümüne sahip olmak istiyor.

Ee, demek ki,

“Bal tutan parmak yalarmýþ.”

Aklýma gelen bir baþka atasözle yazýmý öfke biçerek nokta koyacaðým:
Yiyin efendiler yiyin, devletin malý deniz yemeyen domuzmuþ…

Sevgi ve aydýnlýk dolsun yüreklerinize…

Emine PÝÞÝREN/Edremit
27.07.2011

BÝR SENE ÖNCEKÝ VÝDEO VE ÖVGÜ YAZIMIN LÝNKÝ:

http://edebiyatgalerisi.net/edebiyat/turk-edebiyati/deneme/hisleriniz-ve-dusunceleriniz/ne-geregi-vardi-denir-mi-ya.html