İzEdebiyat - Yazar Portresi

..E-posta: Şifre:

İzEdebiyat'a Üye Ol

Sıkça Sorulanlar

Şifrenizi mi unuttunuz?..

"İnsanların bazen neye güldüklerini anlamak güçtür." -Dostoyevski

şiir

öykü

roman

deneme

eleştiri

inceleme

bilimsel

yazarlar

İzEdebiyat - Yazar Portresi - Mustafa Cilasun

Mustafa Cilasun - Aşk; halin demidir!

Site İçi Arama:

Öykü

Yaşlı Teyze! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Çok yoğun geçen bir gündü, bu bakımdan oldukça yorulmuştum, büroda işler yoğun olduğu için, eve saat 20.30 civarında gitmeye karar vermiştim. Motoruma binerek, Erkilet bulvarından ilerliyordum,Sümer bez fabrikasını henüz geçmiştim, önümde beyaz renkli, fort marka bir otomobil ilerliyordu.

Zavallı Hocam! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Gerilim

O gün itibarıyla, dört köyü ve muhtelif mahalleleri, satış yapabilmek maksadıyla, mütevazı arabamla gezmiştim. Yıl 1983, hazan mevsimiydi! Bitap halimle saat 19.30 civarı, evime gelmiştim.

Yargıçlar Duyarlı Olsalar! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Başkaldırı

Öğrenci olayları sebebiyle, saldırıya uğramıştım. Olay büyüdü ve polisler geldi. Üç kişi benden davacı olunca, polisler de karakola götürdüler. Sorgulama ve

Yanan Ev! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Gerilim

İhbar gelmişti. Santralde ki telefonların hepside çalıyordu. Santral memuru sıkışmıştı, adres doğrulatıyordu. Nihayet alarm butonuna basarak, çıkış talimatı alınmıştı.

Titreyen Bir Ses! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Masan da içmemi bekleyen çayı unutuyordum. Çaycı arkadaş, müdürüm bu üçüncü kez değiştirdiğim çayınız deyince, Ona mahcup bir edayla bakma zorunda kaldım. Özümlendim.

Tatlı ve Otel! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Otelin balkonuna çıktım, sessizlik hâkimdi, ışıklar uzaktan buğulu görünüyorlardı, fakat ben kimseyi göremiyordum, birkaç araç dışında, birden aşağıdan gelen bir ses duydum.

Şaha Kalkan Motor! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Gerilim

Biraz yağmur atıştırıyordu, motorla eve gelerek, evrakları aldım ve muhtara gitmek için dışarıya çıktığımda, annem arkamdan bağırıyordu,

Odadan Alevler Fışkırıyor… (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Çinçin bağlarının dar sokaklarından, yokuş tırmanıyorduk… Sokaklar mezbelelik, her tarafta pis kokular, burnumuzu kuşatıyordu…

Oda Garip Bir Yetimdi! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Dinsel

Allah’ın bir kulu olan sabi çocuk, adet olduğu üzere sütannesine verilmiş, alan olmamış, sahipsiz kalmış, fakir fakat gönlü cömert olan, Halime isminde bir kadına kalmış, oda sahiplenmiş, sütannesi olmuş,

O Kız! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Sevgi ve Arkadaşlık

Yetmiş dokuzlu yıllardı… Daha önceleri pek fark etmediğim bu kız… Aynı yerde çalışıyorduk

Nezarette Geçen Bir Gün! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Başkaldırı

Tanımadığım öğrenciler şikâyetlerini dile getirip, polise yazdırdılar, üçü birden rapor almak için hasta haneye koştular.

Mecburdum! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Başkaldırı

Günlerden Perşembe, yıl 1995, yöneticilik yaptığım bölge şefliğine, kümbet bölgesinin şefliğini yapan, Mak. Müh. Yusuf Bey geldi.

Kan Fışkırıyor… (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Gerilim

Her ne kadar dikkat etsem de, bazen ahşap kapının sesine, engel olamazdım. Gül bahçesindeydim. Güller o kadar canlı ve renkliydiler ki, kıyamadım.

İsimsiz Mektup! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Biliyoruz ki artık mektuplar, bir iletişim için gereği kadar kullanılmıyor. Şaşkınlığım bunun içindi.

İntihar Eden Kadın! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Gerilim

Santral memurunu aradım, hayırdır diyerek sordum. Efendim; bir ihbar aldık ve arkadaşlara çıkış verdim. Nedir durum Ahmet çabuk söylesene diyerek çıkıştım.

Haksızlığa Sabretmek! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Başkaldırı

Görüşebildiğim insanların geneli biliyoruz fakat çaresiz kalıyoruz diyorlardı. Tabi ki bu gerekçeler de manasızdı, sabırla sineme çekildim ve çalışmaya devam ederek, sırlarıma havale ettim.

Gece Yarısı Kaza! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Kayseri’ye dönüyordum, yanımda hürriyet gazetesinin muhabiri olduğunu söyleyen bir arkadaş oturuyordu, birlikte seyahat ediyorduk.

Erenler ve Hanımlar! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Dinsel

Önderimiz, hiç tereddüt etmeden, uğruna başımızı koyacağımız, o kutlu insanın, kâinatın sonuna kadar, mesajının silinemeyeceği efendimizin, asrıydı.

Deniz ve Ben! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Beklenmedik

Akşam dükkânı kapatmıştık, herhangi bir mağazaya giderek Mehmet’e takım elbise alacaktık, birkaç yere baktık, sonunda bir yerden, beyaza yakın olan bir renk beğenerek, pantolonun hazır hale gelmesini bekledik ve nihayet aldık.

Çaresiz Kaldığım An! (Mustafa Cilasun) 12 Nisan 2007	Gerilim

Evimizin tek oğluydum! Zavallı annem, evlenince beni, hanımına ezdirmeyeceksin değil mi, diye her zaman tembihlerdi!

Bir Feryadın Yansıması… (Mustafa Cilasun) 29 Mayıs 2007	Başkaldırı

Feryat ediyordu Mine… Kendini yerden yere atıyordu… Yürekler dayanmıyordu artık yankılanan bu feryada.

Garip Bir Zaman Diliminde Çalan Telefon… (Mustafa Cilasun) 28 Mayıs 2007	Gerilim

Telefonun sesi gecenin ilerleyen saatlerinde acı acı çalıyordu. Gecenin bir yarısıydı, bakılmalı mıydı, tam karar verememişti. Ama çalan telefonun sesi durmak bilmiyordu.

Sokak Arasında Gezerken… (Mustafa Cilasun) 29 Mayıs 2007	Ortamsal

Böyle zamanlar da her ne hikmetse yerlerde bezene yapraklar ilgimi çekerler. Oysaki bir zamanlar onlar ağacın, dalın vazgeçilmez zenginlikleriydi.

Silinemeyen Bir Hicrandı! (Mustafa CİLASUN) 27 Aralık 2007	Başkaldırı

Sen bir kız çocuğu kimliğinde şefkat ve sevgiye hasret kalarak büyümüştün.

Ne Kadar Üzülmüştüm! (Mustafa CİLASUN) 4 Ocak 2008	Anı

Nereden bilecektik! Onca zaman çocukluğun heyecanıyla bir oyana bir buyana koşardık.

Beyan Uygulamayla Orantılı Olursa Makbuldür! (Mustafa CİLASUN) 7 Ocak 2008	Beklenmedik

O yılarda Ankara’nın Altındağ ilçesine bağlı olan bir gecekondu semtiydi. Hayatımızın nasibi muvacehesince tercih edilen ve iradi olarak karar verilen bir ahşap evde oturuyorduk.

1957 yılın da Kayseri doğumlu Mustafa Cilasun
İşletme fakültesini 2ci sınıfta,
okul heyecanı kaybolduğu için bırakmak zorunda kalır. Daha sonra ticarete başlayarak
On yıl kadar ticaretle iştigalini sürdürür.

Ulusal bir gazetenin bölge temsilciliğini yaparak yorum yapmak fiiline başlamıştır.
Aldığı olumlu bir davet ile kamuda görev yapmaya başlayan Sayın Cilasun
yönetici sıfatıyla çalışmalarını sürdürmektedir.

Yaptığı görevler itibariyle Otobüs İşletme Müdürlüğü, İtfaiye Müdürlüğü,
Kültür ve Sosyal İşler Müdürlüğü, Sivil Savunma Müdürlüğü, iştirak ve işletmeler Müdürlüğü, İdari işler Müdürlüğü görevlerini yaptıktan sonra
hâlihazırda Hunat hatun Medresesi Kültür ve Sanat Müdürlüğü görevini sürdürmektedir.

(Ayrıca Aile şirketi olan ve oğullarımın başında bulunduğu Suffe Giyim Mağazaları şirketi sebebiyle işadamı kimliğini de devam ettirmektedir.)

İzedebiyat, antoloji, edebidefter, Sanat âlemi, Şiir ve şair dünyası, Zemheri edebiyat, edebiyat dünyası Türkiye şairler birliği, Hikâyeler net, Kalbi mecruh, Şiir ve şair dünyası, Yazım hane, Edebik, Forum tayfa, N-f-k form, istikamet form, Gümüşhane, Edepyahu, Viranvebahar, İslamiyet.gen, ,Risaleform, Güfeşan, Yenidendoğuş, islamiform.ingo, formankebut, ,fussilet.com, Mumsema, Edebiyat öğretmeni,Hayal denizi, Felsefe, Anlamak,ıhvanform, Tabut.net,İlimhazinem,Edebiyatevi,Formfırtına,İslamidüşünce,Ihvanform,Rehberimnet,Cerezform,Estanbul com, Sevgiform, Kun feyekun form,İslami form,Muhakeme net,Dervişler net,Moryağmur form,Hakikatdamlalarıform ve benzeri olan, edebiyat-şiir ağırlıklı sitelerde yazmaya devam etmektedir…

Sırası ile bugüne kadar;
1 anı roman(Nakşeden izler), muhtelif hikâye, makale, deneme ve
birçok şiir çalışması bahsi geçen sitelerde okuyucuların ilgisine sunulmuştur.

Diyor ki Sayın Cilasun;

”Yazmaktan maksadım şimdiye kadar gönül hücremde hapsolan duygularımın,
dostlarla paylaşım esasına dayanmaktadır.”

Mutlu bir evliliği olan Sayın Cilasunun dört erkek ve iki kız çocuğu bulunmaktadır.
Aynı zamanda Enes, Ayşe, Rana, Muhammet, Ahmet, Kerem Tahanın dedesidir.

Dört çocuğunun mürüvvetini gören Mustafa Cilasun’un halen Kayseri de ikamet etmektedir.

Aynı zamanda Türkiye Şairler birliği üyesidir...

Tel: 05354656856
Twitter:@mustafacilasun

05.04.2007 16:39:03

Odadan alevler fışkırıyor… Çinçin bağlarının dar sokaklarından, yokuş tırmanıyorduk… Sokaklar mezbelelik, her tarafta pis kokular, burnumuzu kuşatıyordu… Evler tamamen gecekondu, kapılar rast gele ve farklı merdivenler bulunmaktaydı. Sokakta oynayan çocukların, bulundukları hal, ailelerinin geçim notları durumundaydı… Kimisinin yanakları kızarmış, kimisinin burnu akmış, kimilerinde ise kahkaha katlıydı… Arkadaşım Fevzi ile konuşarak ilerliyorduk. Ankara’nın Altındağ ilçesinin dış kapı semtinde, bulunan Dr. Sami Ulus çocuk hastanesinin, hemen yanından sağa dönerek ilerliyorduk. Birkaç yıldır göremediğim ablama, ziyarete gidiyorduk. Bir müddet sonra gelmiştik… Merdivenler ahşaptan yağılmıştı, her bir sesi fazlasıyla yansıtıyordu… Canım ablam içerde misafiriyle oturuyordu, pencereden görüyordum. Misafir yabancı değildi, Dr. Aynur teyzemdi. Bizleri görünce çok sevindiler ve sizi, hangi rüzgâr attı demişlerdi. Sarıldık, soluklandık, hatır sual ettik… Ablam bir müddet sonra, müsaade isteyerek mutfağa geçti. Bir hazırlık yapacağı belliydi. Ablamların kiracı olarak oturduğu ev, diğer evler gibi ahşap ve gecekonduydu. Bir aralık, yatak odası ve birde misafir odası bulunuyordu. Biz sohbeti koyulaştırmıştık. Mevsimlerden sonbahardı, nispeten biraz rüzgâr vardı. Bir tuhaf kokular geliyordu fakat Bizler, mahallenin genel durumu böyle olmasından dolayı belki birileri bir ocak falan yakmıştır, onun kokusu diyorduk. Bir müddet sonra ablam çığlık aymaya başladı ve sürekli dizlerine vuruyordu. Biz biraz mesafe olduğundan, hemen koştum ve hayrola abla deyince, Onun gözlerinin kaydığı yere doğru baktım. Birde ne göreyim yatak odasından alev fışkırmıyor mu? Hemen odaya girmek istiyorum, fakat ablam arkandan sarılıyor ve bırakmıyor. Ancak durum çok vahim ve tamamen gecekondu, ahşap, sokaklar dar ve rampa… İtfaiyenin gelmesi saatleri bulur ve tüm mahalle mahvolurdu. Ablamın kollarını sert bir şekilde sıyırarak, odaya daldım ve kapıyı örttüm. Yatak odasının penceresini de kapattım. Çünkü oradan rüzgâr geliyordu. Bir battaniye bularak, alevleri bunalttım. Kapı ve arkasında asılı her bir şey polyester olduğundan yapışıyordu. Gar dolap formika olmasına rağmen yanmıştı. İçerden ablamın ağlayan sesi duyuluyordu. Fakat ben asla aldırmıyordum çünkü durum gerçekten çok vahimdi. Ellerimi açarak o jarse ve her neyse avuçlayarak, kapını dışındaki betona bırakıyordum. Birkaç sefer yapmıştım. Nihayet şükürler olsun ki Allah’a, Yangını söndürmeyi başarmıştık. Komşular akın etmişlerdi, fakat yapacakları pek bir şey yoktu, fevkalade tebrik ettiler. Evlerimizi, yanmaktan sen kurtardın diyerek, dua etmişlerdi. Ellerimin içi tamamen yanmış ve birçok yerimde su toplamıştı. Yıl ise 1972 idi. Meğer küçük yeğenim kibritle yatak odasının kapısının arkasında ki, Kıyafetleri bilmeyerek tutuşturmuş ve korktuğu için seslenmeden dışarıya gitmiş.

05.04.2007 16:37:50

Oysa bir kızdı… Moralsiz bir güne başlamıştım… Her sabah işime giderken, bir haz alırdım… İş yoğunluğu asla beni yıldırmazdı, severek yapardım… Ekmek kapımdı, oyalanamazdım, sorumsuz olamazdım… Sabah erkenden kahvaltımı yaparak, Ayalimle vedalaşırdım… Günlerden perşembeydi, o gün yoğunluğumuz ise zirvedeydi… Muhtelif kaza raporları, ihlal haberleri, Vatandaş şikâyetleri hat safhadaydı… Geç bir saatte ancak öğle yemeğini yiyebilmiştim. Bir çay söylemiştim… Yeniden iş yoğunluğumla baş başaydım, Sabırla evrakları inceliyordum… Nihayet çayım gelmişti, büyük bir keyifle, Yudumladım ve yenisini ısmarladım… Çalışma odamın kapısını, Sürekli açık bulundurmaya özen gösterirdim… Gelen misafirlerin daha rahat edeceklerini, Ve bekleyenlerin olmamasıydı dileğim… Duyduğum bir sesle, evraklardan başımı kaldırdım, Kapının orda genç bir bayan… Buyurun derken, ilk kez beni bu denli çeken, Bir çekim gücüyle karşılaştım… Genç bayanın üzerinde ilk gözüme çarpan, Vişne renginde çizgili bir triko buluz vardı. Alt kısımda ise mavi kot bir etek süslüyordu. Genç bayan doğrusu pek çok alımlıydı… Ziyaretinin sebebi yalnızca bir tanışmak, Ve yapılan hizmetler hakkında bilgi almakmış… Genç bayan henüz mastır yapan bir kızmış, Evliliği düşünmeye şimdilik fırsat bulamamış. Kültür seviyesi fevkaladeydi, Onunla konuştukça içim açılıyordu, çok dinleniyordum… Dünyadan, Türkiye’nin öznesi İstanbul’dan konuşurken, o mekânları adeta yaşıyordum… Onun hiç haberi olmadan, kendi içimden, Yavaş ve sessizce şunları geçiriyordum… Ne olurdu bu genç bayanın refakatiyle, o aziz İstanbul’u, Adaları, gül haneyi, Beşiktaş’ı, Çamlıca’yı, Üsküdar’ı, Eminönü, galatayı, Kız kulesi, Fatihi, Eyüp’ü, Sultan Ahmet’i, Ayasofya ve Top kapıyı gezebilseydim. Tarihi anekdotları servetifünün diliyle anlatıyordu. Divan edebiyatının o nezih sayfalarını, o kadar titiz karıştırıyorduk ki, o devri yaşıyorduk. Kısa bir zaman içinde, bu genç bayanla dost, arkadaş olduk. Sanki evvel ahirde ruh ikiziydik. Fevkalade nezaketli, son derece naif bir edep timsaliydi. Nevi şahsında bir İstanbul hanımefendisiydi. Ne kadar büyük bir değerdi. Harikuladeydi. Örnek bir şaheserdi. Fiziki güzelliğini asla ön plana çıkartmıyordu. Yanakları kızarıyordu. Konuşurken adeta bir buket sunuyordu. Meğer ne kadar çok ortak paydalarımız varmış. İşte sadece bir kız olmasına Rağmen, tarihi hakikati, edebiyatı, kentlerin sosyolojik dokularını, İnsan manzumelerini ortak paydalarımız olduğu için sadece paylaşmıştık. O günden bu güne ortalama on yıl geçti… İşte sadece bir kız olan bu bayan, gönlümü fethetmişti. Nerde bulunuyorsa kulakları çınlasın. Bugün itibariyle her nerede olduğunu bilsem, yine paylaşmak adına görüşme talep ederdim. İnanıyorum ki, onun nesli son derece münevver ve erdem sahibi kişiler olacağına inanıyorum. Gıyabında onu sevgiyle anıyorum, huzur, Güven ve itminanlık onu asla yalnız bırakmamasını Cenabı Haktan, Temenni ediyorum ve diliyorum…

30.03.2007 17:07:36

O yıllar! Muhtelif şehirleri gezerek, satış mümessilliği yapıyordum. Bir firmanın baharat pazarlaması ve taleplerin karşılanması amacıyla, Niğde, Bor, Mersini bitirdikten sonra nihayet Adana’ya gelmiştik. Akşam olduğunda, Adana ilinde konaklama yeri olarak, pehlivan otelini seçmiştik. Otele yerleştik, geniş bir odası ve caddeye nazır geniş pencereleri bulunuyordu, biraz dinlendikten sonra ilk iş olarak; Kayseri de ki gelişmeleri merak ettiğim için telefon açtım. En son durum hakkında bilgi aldım, müspet olarak seyrinde gidiyormuş, bu bakımdan rahatlamıştım. İki gün sonra, otel personelinden haber geldi, dışarıya çıkmak yasaklandı dedi. Bizde ihtiyari olarak hayırdır yine ne oldu diyerek görevliye sorduk? Çünkü olağan üstü hal uygulandığından, askerin hali hiç belli olmazdı, her zaman yaptırım gücü bulunduğundan, gerektiği zaman asla kaçınmaz ve hemen yetkilerini uygulardı. Dolayısıyla bir yere bombamı atıldı veya baskın mı oldu, neler oldu ki iki, üç gün otelde mahsur kaldık. Nihayet öğrendik ki, askerlerin on yılda bir alışkanlık haline getirdikleri meşhur ihtilalleri olan harekât, devreye konmuş, parlâmento lâğvedilmiş, siyasi partiler kapatılmış, liderlerine tutuklama talimatı çıkmış. Önceden tespit edilen, her yere baskınlar düzenlenerek, zanlılar yakalanıyor ve televizyon vasıtasıyla millete güven pompalanıyordu. Bu konularda vatandaştan, özellikle askerlere yardımcı olunması isteniyordu. Ne enteresandır ki bir anda, vatanın her sathında ve her yerde silahlı eylemler bitmişti! Zanlılar hemen tutuklanarak, hapishaneye konmuşlar fakat ihbarı delil telakki ederek suçlanan insanı falakaya yatırmak, tazyikli su sıkmak, askıya bağlamak, dizlerin arkasına beşe-on tahta koyarak ördek yürüyüşü yaptırmak en hafif sorgulama yöntemleri olduğu malum. İşkenceye dayanamayıp itirafta bulunanlar ve suçu kabul etmek zorunda bırakılanlar her zaman olmuştur. Ne derlerdi: “kurunun yanında yaşta yanar”diye. Askerler toplu temizlik yaptıklarından kendilerine göre malum suç odakları bulunmuş, terör ve anarşist olaylar bir anda kesilivermiştir. Dolayısıyla huzur ve sükûn adeta askeri ihtilali bekliyormuş, zira hiç vakit kaybetmeden bulunması gereken biçimde yerlerini almışlardı. Daha önce de olağan üstü hal vardı, devlet güvenlik mahkemeleri mevcuttu, böyle bölgelerde emir komuta zaten askerlerin elindeydi Neden o zamanlar askerler sessiz kalıyorlardı? Neden her yerde baskınlar ve öldürmeler devam ediyordu? Niçin bu olayların önü alınamıyordu ve nelerin oluşumu bekleniyordu? Bir o kadar zulüm ve talana, gaspa, ayaklanmalara, göz yumuluyordu? Suçsuz insanların harap olmalarına niçin sadece seyrediliyordu? Toplumun güçsüz kalması ve panik yaşaması kimlerin işine yarıyordu? İnsanların çaresizlik içinde bulunmaları ve birilerinden medet umması, hangi kurumların işine geliyordu? Vatandaşların devletine karşı güven bunalımına düşmesi neden sağlanıyordu? Parlamentoya ve milletin seçtiği vekillere karşı güvensizlik niçin sürekli pompalanıyordu? Bunca yozlaştırılma ve huzursuzluk birilerinin meşru olmayan harekâtlarına meşruiyet mi kazandırıyordu ve niçin özellikle bu ortam bekleniyordu. Askerler aynı görevde bulunuyorlar ve kendilerine göre vazifelerini ifa ediyorlardı. Zaten mecliste bir anlamda, zımnen de olsa onlardan sürekli çekiniyorlardı. Askerler ne istediler ki yerine getirilmiyordu, malum devlet bütçesinden en fazla payı dahi, yurt savunması dâhilinde onlara ayrılıyordu! Genelkurmay başkanı ve kuvvet komutanları, hangi bir vakit yürütmenin başı olan bir başbakan kadar, basın mensupları tarafından mercek altına alınarak, sorgulanıyor ve takip ediliyorlardı, hadlerine mi düşmüş, bu nasıl mümkün olur? Türkiye’nin en önemli mevkileri ve şehir içindeki hayatiyet atfeden yerleri, bu insanlar istediler veya talep ediyorlar diye, en ivedi bir şekilde, mesai mevhumu gözetilmeden, bunlara tahsis edilmiyor mu? Ve sosyal tesisler yapılarak, millette yasaklanarak, yüksek duvarlarla gizlenerek, yetmedi nöbetçiler dikilerek, toplumdan çok farklı ve kopuk, özerk bir statüye bürünerek, merak edilen olmayı başarmak ne büyük bir zafer! Böylece kuvvet dengesini elde etmek ve her zaman, yön veren konumunu üstlenerek, uygun gördüğü bir zamanda, milletin yetki verdiği, ülkeyi yönet dediği, temsilcilerini, millete rağmen, önemsemeden alaşağı ederek, devletin başına geçmek! Ne büyük bir başarı! Öyle değil mi?

Book Cover Zone
Premade Book Covers

İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır.
Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz.

Bu dosyanın son güncelleme tarihi: 23.04.2024 19:22:47