Düþünce Mevsimi.

Bu Gece Kendimden Bahsetmeliyim Diyordum Ama Olmadý.Telefonum Çaldý,Arayan Ömrümü Uðruna Adadýðým Sessiz Sedasýz Kaybolan Bir Yarýmdý,Sesi Titriyordu,Aþkým Derken Bir burukluk Düþtü Ýçime Ansýzýn,Bir Söz Çýktý Dilimden Nerdesin,Hayatta Deðiþiklikler Olabiliyormuþ,Beni Çok Sevdiðini Tüm Benliðimle Biliyorum.Ben Onun Ýçin Hayatýmý Hiç Deðiþtirmedim.Çok Özledim Seni Dedi.Ben Susup Onu Dinlemeyi Denedim Yüreðim Hesap Sor Diyor,Bir Trafik Kazasý Geçirmiþ Ankara' ya Giderken Çok Kötü Bir Hal Ýçine Büründüm.Ýfade edilmez Bir haldeydim.Konuþamýyordum iyimisin herþeyim dedim.

iyim Dedi Yürüyorum,Bir Þeyim yok,Beni Unuttunmu Sevgilim Dedi.

Seni Unutmadým Her Günümde Yalnýz Yaþadým, Sana Ulaþamadým Meraktan deliye Döndüm Dedim.Konuþmamýz Sürüyordu,Hastanede Yattým,2 Ay Telefonum,arabam parçalandý. Anlattýkça Ben Kendimi Kaybediyordum.Yarim Dedim.

Yeterki Yaþa Sen Dünyama Baktýðýmda Senden Baþka Bir Sebep Göremiyorum.Mutluluðunu Telefondan Gelen Nefes Alýþýndan Bile Anlýyordum Çok Seviyorum Seni Aþkým dedi.Bir Ufak Gülücük Attým.Ýçimde Bir Rahatlýk Hissettim,Ve Bende Karþýlýk Verdim,

Konuþmalarýmýz Bitmiþti,

Tabi Benim Düþüncelerim Telefon Kapandýðý Gibi Baþladý,Bu Kadar Büyük Bir Sevgiyi Kaybedebilirmisin Dedim Kendime,Cevabý Yüreðim Veriyordu, Onsuz Yapamayacaðýmý Söylüyordu....