Kod Adý: Yaþam
(Nurol Banabak) 22 Ocak 2002 |
Yaþam |
| |
Kod adý: Yaþam, olan terorist, bütün mazgallarýmdan yüreðime-bilincime saldýrarak, ‘Yaz!,’ diyor, bana. ‘Hangi ruh hali içinde olursan ol, yaz!:’
|
|
Ömür Uzun, Aþk Kýsa!
(Nurol Banabak) 20 Ocak 2002 |
Baþkaldýrý |
| |
Herkes gündelik yaþamýn hay-huyunda, herkes iþinde-gücünde;
mutlular mutlu-mutsuzlar mutsuz. Ama yine de insan gibiler.
Ben, insan gibi olamýyorum.
Kimse görmüyor ama ben farkýndayým ‘büyük son’un,
o kýyametin gelip-çattýðýnýn.
|
|
Düzyazýnýn Yetmezliði, Þiirin Dilsizliði!
(Nurol Banabak) 20 Ocak 2002 |
Ýliþkiler |
| |
Biliyorum, ‘çok söz hamal yüküdür, demiþti, Y.Emre.
Kýsa keseceðim.
Zaten enbaþýndan, herþey de, konuþulmuþ-yaþanmýþ deðil midir?
Yaþanmamýþlýklardan ardakalanlarýn son çýrpýnýþlarý ise, Yazý!
Kýsa!.. Çok kýsa!..
|
|
Aforizmalar
(Nurol Banabak) 12 Ocak 2002 |
Yaþam |
| |
-Aforizmalar güvenlikli elbombalarýdýr; hedefi bulmadan patlamaz!
|
|
Nazlý Yare Mektup
(Nurol Banabak) 8 Ocak 2002 |
Özlem Þiirleri |
| |
On-onbir- oniki-onüç...
Senin dudaklarýnda bir þiir...
On dört,
Dudaklarýn þiir.
On beþ
Ýkimiz þair...
|
|
Kaza
(Nurol Banabak) 8 Ocak 2002 |
Bireysel |
| |
Bir kaza daha istemiyorum
Öleyim yeter
|
|
Yazý-Yaþam
(Nurol Banabak) 7 Ocak 2002 |
Ýliþkiler |
| |
Tarihte Babil günleri. Ýnsanlar bir fesat kurmakta: Göðe doðru yükselen bir kule (Babil Kulesi) inþa edip üzerine çýkacak ve tanrýya ok atacaklar. Haberi alan tanrý, önlem olarak dillerini farklýlaþtýrýr o saat; artýk birbirlerini anlamamaktadýrlar ve kul |
|
Evcilik Oyunu
(Nurol Banabak) 2 Ocak 2002 |
Aný |
| |
Artýk öykümüz yazýlsýn mý diyorsunuz?
Yani varsýnýz gerçek bir yaþam öyküsüne...
|
|
Bir Depresyona Metafor
(Nurol Banabak) 24 Aralýk 2001 |
Destan |
| |
Bir Depresyona Metafor
(“Dünya, yolumuzu kaybetmemizdir.” F. Kafka)
( Belki de beni tanýyacaksýn! )
Karanlýk.
Kral, küskün.
Kral, tacýný fýrlatýp atýyor.
“Bir daha asla!” “Bir daha asla!& |
|
Öteki
(Nurol Banabak) 18 Aralýk 2001 |
Deneysel |
| |
Öteki
Hiçbir koþul, atýlmýþlýðýný-ayrýlmýþlýðýný tüketemez;
O, Öteki’dir!
Nietzsche’nin; yücesine týrmandýðýnda, dýþarýda býraktýðý,
Heidegger’in; Varoluþ’unu eksikli bulduðu, nihai
Otantik oluþunu (özgür oluþunu) ölümüyle |
|
|
Yazý benim için basit bir edim deðildir;
ruhum, yazdýðým her sözcüðün bedelini öder.
Uyduruk mutluluklarýmý yýkar yazý;
yeni bir dünya kurarým bedenimi kayalýklarýnda
kuzgunlara sunduðum.
Öyküm acýdýr, ama, aldanýþ deðil.
Belki de dünyayý daha iyi yapmanýn bir yolu yoktur,
çünkü ölüm her zaman vahþi kalacaktýr.
En mutlu an deðil midir ölümün en korkunç göründüðü an
ve her yazý edimi bir pazarlýk deðil midir ölümle:?
Korkunç\'un elinden ne kurtarabilirsek!
(6 Kasým 2001 RÝZE)
Nurol Banabak
|
|