"Yazmak, aslında kendime yazdığım bir mektup; ama nedense sürekli başkaları okuyor." — Franz Kafka (kurgusal)"

yazı resim

Zaman, tüketiyor kendini
ve ben bütün ümitsizliğimle bekliyorum.
Sonra çaresizliğime gülümsüyorum.
Anılar bana inat gözlerimin önünde yaşıyor güzelliğini.
Öfkem artıyor,
Yumruk gibi düğümleniyor boğazımda.
Şimşekler çakıyor beynimde...
Ölüm arzum artıyor,
Saniyelerle artan bir tutkuya dönüşüyor.
Elimi uzatsam ölüm,
elimi uzatsam yaşam

Yorumlar

Başa Dön