Mevsimden uçtular umut kuşları,
Kaderim ömrüme hasım kalıyor.
Geceler boyunca sevda düşleri,
Yanında kâbuslar masum kalıyor.
Bin vefa görsem da gönül eşimden,
Hasrete ayrıldım yolun başından.
Yaşama sevincim gitti peşinden,
Yaralı kalbimde yasım kalıyor.
Hüzün bardağından içtiğim bâde,
Dertleri besteler, katar feryade,
Yıldızlar saklayan mavi kubbede,
Meçhule haykıran sesim kalıyor.
Sabahlar eklenir, kızıl akşama,
Ölümden kesittir, sensiz yaşama.
Çıldıran alevim görünmez ama,
Şiire dönüşen is’im kalıyor.
Küreksiz binmişim ummanda sala,
Yüreğim cingöz de, gönlüm budala.
Sevda masasında açtığım fala,
Yetmeyen eksik bir asım kalıyor.
Sabrımın vadesi hüzün yaşında,
Kalbimin resmi var, sabır taşında.
Suları kurumuş çeşme başında,
Hasrete zincirli tasım kalıyor.
Kanadı kırılmış umut kuşları,
Sırtında uçuyor, sevda düşleri.
Hasretin sardığı köşe başları,
Yanında zalimler masum kalıyor.
Mehmet Nacar
