Yatağıma koyduğun akrep,
Zehrini boşalttı yüreğime
Damla damla...
Kara büyünün en son iğnesi de battı
Bezden bebeğin göğsüne...
Kolkola, dağlara vurduğumuz yalnızlık
Eşkıya olup kanımızı emdi;
Son damlasına kadar!
Tükettik eskiyi,
Yeniye inanıp;
Buza kesti çay bardakta,
Unuttum!
Arzu dolu düşler,
Bir hayat kadınının yatağına tutsak kaldı;
Sokak lambası söndü...
Kaldırım taşlarındaki ıslaklığa yattım
Son nefeste...
KİTAP İZLERİ
Kör Pencerede Uyuyan
B. Nihan Eren
Gündelik Hayatın Kör Penceresinden Sızan Endişe B. Nihan Eren, yedi yıllık bir aranın ardından yayımladığı "Kör Pencerede Uyuyan" ile çağdaş Türk öykücülüğündeki yerini sağlamlaştırıyor. Yapı
İncelemeyi Oku
