Kırılan bunca çanak, çömlek ve cam bardak-
tan; düşen şölven mi karanlığıma?
Ey sevgili;
Aslında; orda ve burada,
Can içinde öznesin.
Bürü bütün aynaları,
Seni göstersin…
Sen ki; kıraç toprağımda yetişen gül-
dün; geceyi, şafağa teslim etmeyen…
- ölümdün -
 
				 
			 
	 
							 
				 
									 
							 
							 
							