Yagmur yagıyordu. hüzün, sevincimin gölgesi
oluyordu.Otobüs camına düsen yorgun damlalar,
karanlık ev suretleri ciziyordu, bakıslarıma.
Gözlerimi kapadıgım vakit, annemin sahte gü-
lümsemesi konuk oluyordu hayallerime. Agla-
maya sevdalı sesim, titrek bir veda edebilmisti,
o sahte gülümsemeye..
Karanlık sokaklarda, minicik evler görüyordum.
gece lambaları yanıktı çogunun. Belli ki yagmurdan
korkan minik cocuklar vardı. Ne garip büyüsemde,
hala korkuyordum gök gürlemesinden. Üstelik
annemde yoktu, pamuk sekerimde... Tek basıma
damlalarla artık dost..
İcimdeki yaralı kuslar vardı. Hayata kırgındım ilk
kez. Gurbetin kollarında, ninni dinlemeye asina de-
gildi kulaklarım...
Gözlerimi actıgımda, hala yagmur yagıyordu. Ama;
tanıdıgım damlalar coktan gitmisti. yapayalnızdım.
yabancı bir rüzgar havada
KİTAP İZLERİ
Kendi Işığına Yürü
M. Kemal Sayar
Karanlığın Ortasında Bir Işık: Kemal Sayar'dan Toplumsal Travmaya Edebî Bir İlk Yardım Türkiye'nin kolektif bilincinin pandemi, ekonomik krizler ve depremlerin derin yaralarıyla gölgelendiği bir çağda,
İncelemeyi Oku