"Bilgiye susamış bir okur, bir yazarın en güzel kâbusudur." - Terry Pratchett (kurgusal alıntı)"

yazı resim

]

Uzun, gri bir yol yalnızlığında büyüdüm
Yapış yapış birikti zaman hafızamda
Ardımda akıp giden çizgiler birikti
Yağmurun söylediği şarkıyı duyardı içimdeki çocuk
Öykünürdü ıslanmaya
Düşünür, sevişir, marihuana içer
Dünyaya bakardık dumanımızın içinden
Ayıplanırdık

Bu sessizlik gece kardeşliğidir parıldayan gözlerin
Uzakta bir deniz köpürür anlarsın
Yüzünün neden eridiğini
Neden sustuğunu gölgelerle bir

Yürürken parmaklarım seslere takılırdı
Hayalet şarkılar duyardım, fısıltılar
Çocuk ağlamaları duyardım
Ölseler cennetlik;
Öldüler, yağmur geldi ağızlarından

Bir şiir yazdım içimdeki sarmaşığa
Güzel kadınlar geçti kelimeler gibi aklımdan
Teni tenime karışmış; haşarı, acemi
Giden gidene birileriydi hep kâğıt kalbimden
Her giden bir renk götürdü yanında
O renk ağladım

KİTAP İZLERİ

Sırça Köşk

Sabahattin Ali

Sırça Köşk: Yıkılmaya Mahkûm Bir Düzenin Alegorisi Sabahattin Ali, son eseriyle sadece bir öykü kitabı değil, aynı zamanda cesur bir veda ve sarsılmaz bir ithamname
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön