Kelimeler konuyor pencereme, tasiyor dusunceleri... Cumleler ucuyor acik penceremden iceri ve kusatiyor cevremi. Gozlerimi aciyorum, beynimde yarim kalmis haykirislarla... Gune basliyorum, zihnimden kayip dusen fikirlerle... Ve kaos beni alip goturuyor, maddenin katiligi gercekligini yansitiyor. Zaman gun ile birlikte ilerliyor ve maddeyle butunlesen benligim asili kaliyor somutlukta. futursuzca yalan soyluyorum. yuzume taktigim maskeyle hilekar bir kumarbaz gibi karisiyorum kalabaliga... bildiklerim cehaletle yontuluyor ve cahil cumleler tum gunumu sarmaliyor. sanki onemi varmis gibi saplaniyorum o gune... sanki onemi varmis gibi kosturuyorum maddenin pesinde... ve o gunum bitiyor. tekrar kelimeler konuyor pencereme, tasiyor dusunceleri. Cumleler ucuyor acik penceremden iceri ve kusatiyor cevremi. Gozlerimi acana kadar beynimde haykiriyor ve gozlerimi actigim anda gun yeniden basliyor.
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
