Saçlarını okşadım,Gözlerin maviye çaldı.Umudun ilk çocuk halindesin.Bıraktın kendini bana.Oysa ben sana daha evvel.Bir an geldi aşk.İçi dar ama küçük bir kutu da saklanmış nefis bir şey gibi.Bir an hapsolduk o kutuya.Kimsenin çıkası da yoktu.Hem çok dar ama çok geniş bir derya kuyusuydu.Orada kaldık bir süre.Haylaz ama mutlu çocuklar gibi.Sonra kutuyu parçaladın sen.Dışından zavallı bir dünya çıktı.İçinden ceylanlar kaçtı,kelebekler uçtu gitti.Bir an bakakaldım.Bu en zehirli halimize.
KİTAP İZLERİ
Esir Şehrin İnsanları
Kemal Tahir
Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku
