"Gelecek, eskiden ne güzeldi, şimdi ise sadece bir sonraki teslim tarihi." – Woody Allen"

İki Kişilik

İstanbul içime kaydı, ben onun dışına -demir raylar üzerimden geçerken. ani bir ses; SON DURAK!

yazı resimYZ

yer; Boonton, New Jersey
mekan; küçük bir tren istasyonu
zaman; eş zamanlı..!

sabah sekize akıyordu sular -bendeyse özleme
trene bindiğimde.

gidiş-dönüş...dedim biletçiye
-nereye?
-Boonton
şaşırdı!
-bu ne acele, daha gitmeden döndün bile.
güldüm... ama kendime değil de, biletçiye
-göz yanıltır, yoktur bazan insan bulunduğu yerde.
diye, karşılık verdim aynı espriyle
güldü...
-peki kaç kişilik?
şaşırma sırası bende!
-kaç kişi görünüyorum sizce?
-çoook!
gülüştük...

adam biletimi kesip giderken, kendince
ben;
-cam kenarına sen geç, dedim -yanımdakine
Kadıköy'de ineceğim ilk martı sesinde

İstanbul sağa kaydı ben onun soluna
yola koyulduk rayların üzerinde

-bugün de karlıyız...dedim
işi sıyırdık yine tek kişilik biletle.
-az kalsın seni farkediyordu ama
bir dahaki sefere, aman iyi saklan içime...
-peki...dedi. o hep gülen ''Bebek'' gamzeleriyle
ama, şu vapurlarım yok mu, dakka başı öten,
bir de taktığı şu martıları peşine,
içinden taşmalarım hep bu yüzden.
neyse ki, uçup konmadılar adamın omzundaki apoletlere
-simit zannedip de.

sen nasılsın asıl onu söyle
-seni özledim...dedim, hem de çok
-ben de seni...
-gel...dedi, haydi sarıl karış içime
-olur mu öyle herkesin içinde
boşver...dedi, herkes kendi derdinde

...boşverdim...

önce yakamozlar taradım su dalgası saçlarından
-bensizliğini parmağıma dolayarak.
usulca gezindim boğazında sonra
Ortaköy'e indim
-bir gitarın 'la' sesine tutunarak.

dokundum...
gün batımı tepelerine
...yandım!

dokundu...
özlem yanığı yüreğime
...kandım!

ellerimi tutup koydu denizlerine
...ıslandım!

- şimdi uzat dudaklarını
ve iç sularımı avucumdan -çekinme
içtim kanarak -tuzluydu
onun kadar İstanbul, onun kadar ıslak
sevdadan sırılsıklamdım

İstanbul içime kaydı, ben onun dışına
-demir raylar üzerimden geçerken.

ani bir ses;
SON DURAK!

yer: Kadıköy, İstanbul
mekan: küçük bir balık lokantası
zaman: akşamın altısı
gün batımına akıyordu sular -benimse içime

İstanbul'a veda ettim
Newyork'ta duyduğum ilk ''What's up? '' sesiyle...

Leman Julide K
__________________________​_____
5-14 . june.2007 / Boonton - Newyork treni

KİTAP İZLERİ

Esir Şehrin İnsanları

Kemal Tahir

Kemal Tahir’in İşgal İstanbul’unda Parçalanan Bir Ruhun Portresi Bir imparatorluk çökerken geride kalanların ruhunda açılan yaraları, bir ulusun en karanlık anlarında kendi kimliğini nasıl aradığını
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön