Kentin son istasyonunda,
Bekleyen tren,
İsimsiz ve hayalsiz,
Işıkların altında,
Kendi kadar kimsesiz,
Haritası çizilir avuçlarıma,
Gördüğüm heykeller gelir aklıma,
Ve heykellerin düşündüğü,
Sonsuza kadar suskunluktur sebepsiz,
Ne üşümektir akla zarar,belki de anlaşılmak,
Ne aşktır hayal edilen,ne de çok konuşmak,
Karla kaplanmışsa gidilen yollar,
Yürekte kalır artık sevdalanmak,
Ve heykeller dile gelir,
Bitmez yürüdüğün yollar,
Gördüğün kentler,yaşadığın kasabalar,
Birgün senide unutur nasıl olsa,
Unutamadığın bütün sabahlar,
Tren kalkar,
Aşktır artık geride kalan,
Birbaşına ve çaresiz...
