"Edebiyatın acımasız kuralıdır: Okur, yazarın ölüsüyle dans etmekten daha çok zevk alır." – Edgar Allan Poe"

Güneşi Yuyan Gözyaşları

yazı resim

kalem elimde değil pençemde artık
bulutsuz gökyüzünde şimşek misâli
kaçakçı kamyonlarının titrek farları
zekâ gibi

kör bıçakla kesilmeye çalışılan kurbanlar
zımparalıyor kelimeleri
kızgın saca dökülen kelimeler
buharlaşıyor hayâllerim
mendebur şehrin firavun asfaltında
kıyamete muştu taşıyor
saman sayfalara yazılmış şiirler

yedi kat yerin altından
mitos canavarları diş biliyor
gümbet-i devvârdaki nemli düşüncelere
üşüşüyor ebâbil kuşları
bombaları ki her biri bir evren
en soylu kureyş'in hali
ve çöl kuzgunları şimdi
ceset sömürüyor pırlanta dükkanında

balıklar sudan tiksiniyor
eğreltilerin boynu bükük
küfürler fethetti ay'ı güneş sırada gibi
delip geçiyor dünyayı ekvatora ters
ve bir zamandan beri
sükûtun en anlamsızı abanmıştı yüreğimin üstüne
bezm-i elesti bilmediğimden

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön