"Yazmak, varoluşsal bir bunalımın, en azından bir süreliğine, başka bir varoluşsal bunalıma dönüşmesidir." - Franz Kafka"

Gecenin Koynunda

yazı resim

Sıkar boğazımı görünmez eller,
Sessiz çığlığımı işitmez eller.
Beni kanadına alır hayaller,
Zifir karanlığa dalar bu gece.

Bahtım hala berduş, gönlüm serseri,
Yarıda bıraktı, yüce eseri.
Maziye yollarken güzellikleri,
Ömrümü ikiye böler bu gece.

Uzakta parlayan gümüşten yıldız,
Ne mesafe tanır, ne aşılmaz hız.
Bir kurşun misali hedefte yalnız,
Bularak bağrımı deler bu gece.

Sevda ovasında binlerce kuzu,
Yitirmiş yolunu, banadır nazı.
Hepsi bir ağızdan basar avazı,
Hüzünün sesiyle meler bu gece.

Sabahın kastı var, güneşi doğmaz,
Vuslat bulutundan umutlar yağmaz.
Hasret fırtınası geceye sığmaz,
Karları başıma eler bu gece

Mehmet Nacar

KİTAP İZLERİ

Nohut Oda

Melisa Kesmez

Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön