istemeden yüklendigim hüzün dagiliyor
Ottmar Liebertin parmaklari gitarinin perdelerine dolaniyor    Innamorare    bir asagi bir yukari tirmaniyor    yeni bir Gauloises Legeres paket yirtiliyor    her nefesimden bir kelebek havalaniyor    büsbütün mavi    Innamorare    duvar dibinde zarif    kirmizi ama hafif    sagir ve kör bir gelincik aciliyor    kar tanelerini görmeden    yüregimde beklemeden    basini disari uzatiyor    arasira Gauloises Legeresin külleri
limonlu cay icinde Fransiz`in hafifi
dibe vuruyor
Innamorare
ses icimde uzun bir yol katediyor
keyfine göre
hayati hafife alan bir sair
agir agir birseyler yaziyor
her sözüne bir söz sakliyor
keyfine göre
hayati hafife alan bir ressam
egri bügrü eller ciziyor
her avuca bir göz birakiyor
Innamorare
yasam sebepsiz ölümü cagiriyor bir yerlere
keyfine göre
kirmizilasiyor heryer
hafifliyor herkes
tamamen
Innamorare
ucuyor hersey istedigi yere
 
				 
				 
			 
	 
							 
						 
									 
							
 
							





