FİLİSTİN – KANAVİÇELİ KEFEN-
Ben Filistin’im ;
Mescid-i Aksa’nın güle sevdalandığı yerden,
Bakmayın paletler altında can verdiğime
Badem gözlümle her sabah helalleştiğime…
Habib-i Edib’in kokusu sinemde ,
Kulağımda kişnemeleri küheylanların
Duyuyorum ayak sesini Osmanlının !
Bir farkımız var aslında
Benim umutlarım yok
Düşlerim yok.
Ceylan gözlümü bile sahiplenemem
Yarınım yok.
Kaç anne gördüm feryat figan
Kaç baba gördüm gözyaşları yüreğine akan
Biliyor musunuz ben de insanım sizin gibi
Belki çoğunuzdan daha adam…
Bu toprakta güneş ölüme doğar
İnsan ölümüne yürür
Kanaviçeli kefen işler çeyizine kızlar
Yüreğimizi bir gülüş büyütür…
Gölgelemez başlarımızı hurmalar
Bebek şehitlerin tabutları kadar…
Ben Filistin’im
Sapan taşlı mücahitlerin ülkesi,
Gül ürkek açar,
Ölüm en güzel bestesini yapar
Buralarda insan Uyurken de ağlar …
Aralayın bulutları
Çağırın imbatları
Alacaksa koynumdan kınalımı
Seccademde saklarım gözyaşımı
Ölmek yemek içmek gibi,
Kalana buğulu bir hüzün
Gidene ölüm ne ki.
İnadına doğar ,ölümüne büyür çocuk
Vurulur mütebessim bakışı
Yüreği kurşun nakışlı Yusufçuk..
Ben Filistin’im
Bebek şehitlerden mahya dizerim
Ey sevdiğim, bedenimi senin için süsledim
Ve ufku sen süslediğin için sevdim.
Kanaviçeli kefenim var
Benimde sevmelerim var
Dedim ya bende adamım
Belki çoğunuzdan daha insanım…
Ben Filistin’im
Size komfeti
Bana bombalar yağar…
Evladına sarılmış babalar
Üzüm gözlü bir çocuk
Annesinin ellerinden kayar…
Betonlar altında kaskatı
Bir ananın eli evladını arar…
Buğulu aynalar bu doğuma ağlar
Çeyizine kanaviçeli kefen işler kızlar…
Bülent GÜN
]
