"Gelecek, eskiden ne güzeldi, şimdi ise sadece bir sonraki teslim tarihi." – Woody Allen"

yazı resim

sessizliğim ağladı geceye
sensizliğim güldü
çocuğuna üzülen baba gibiyim
omuzlarım düştü
sensizliğim konuştu
sessizliğim bozuldu.

sabahları huysuz kalkan öğretmenim.
sınıfa girince anlaşılıyor hemen
eğitim sistemi berbat diyorum
eğitim sistemi değiştirilsin.
anlamaz gözler bakıyor birer birer
derse dönelim diyip kitap alıyorum elime
adı sevda kahramanları çok diyorum
sensizlik müfredatta yok ama
sensizliği işliyorum
yalnızlık diyorum yalnızlık berbat
öğretmenim zil çaldı diyorlar
çıkabilirsiniz diyorum
koşuyorlar..

sessziliğim çığlıklarla karışıyor
sensizliğim kahkaha atıyor inatla
nasıl da yalnızsın ve özledin diyor
özlemedim diyorum..

çantamda biriktirdiğim şiirlere bakıyorum
sınıf tekrar doluyor
gülen bir çocuk yok bu nasıl sınıf
sizin neyiniz var diyorum
ne oldu
kimseden cevap yok
ne oluyorsunuz beni yormayın da anlatın diyorum
sessizlik iyice canımı yakıyor
eğitim sistemi berbat diyorum
eğitim sistemi değiştirilsin
öğretmenim seni sevmiyorum diyor bir tanesi
zil hemen çalsın istiyorum
çalmıyor..

sessizliğimle yan yana kalıyoruz ayakta
sensizliğim gülüyor
seviyormusun hala diyor
seviyorum diyorum..

KİTAP İZLERİ

Eşekli Kütüphaneci

Fakir Baykurt

Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku

Yorumlar

Başa Dön