Tükenen, öz müydü?
Yiten, umut muydu?
Biten, gözyaşın mıydı; anlamam ki...
Dağların ötesine,
Duvarların gerisine,
Sonsuzluğun ötesine gidemem ki...
Denizin dalgasında,
Rüzgarın kucağında,
İçindeki çığlıkta olamam ki...
Verdiğin sevdi miydi,
Uzattığın zakkum muydu,
Ağlayan şu gül müydü, bilemem ki...
Bildiğimi unutsam,
Elindeki kalem olsam,
Buluttaki damla olsam, olamam ki...
Özlemimi attım yangına,
Çığlığımı verdim dalgalara.
Ellerimi veremedim,
Sevgimi veremedim,
Gülen yüzün solsun istemedim ki...
KİTAP İZLERİ
Kayıp Tanrılar Ülkesi
Ahmet Ümit
Zeus Berlin Sokaklarında: Ahmet Ümit'ten Mitoloji, Cinayet ve Hafıza Üzerine Bir Roman Ya eski tanrılar ölmemiş, sadece unutulmuşsa? Ve içlerinden biri, bu umursamazlığa öfkelenip modern
İncelemeyi Oku
