Ben seni bir sonbaharda kaybettim
Yorgundun besbelli,tutunamadın.
Yaprak misali döküldün hayat ağacından
Ecele yenildi bu kara sevda.
Yıkılmış bir şehir bıraktın ardında
Sokaklar ıssız,caddeler bomboş
Geceler çıldırmış,yıldızlar sarhoş
Yağmur bile bir başka yağıyor
Yerde ben gökte bulutlar ağlıyor...
Ne zor şeymiş seni sensiz yaşamak
Her doğan yeni güne sensiz başlamak
Zannetme ki yerin dolacak
Yüreğin artık yüreğimde yaşayacak
Söz verdi sana bu can,yıllar geçse de
Bu kalp seni unutmayacak...
KİTAP İZLERİ
Nohut Oda
Melisa Kesmez
Melisa Kesmez’in ‘Nohut Oda’sı: Eşyaların Hafızası ve Kalanların Kırılgan Yuvası Melisa Kesmez, üçüncü öykü kitabı "Nohut Oda"nın başında, Gaston Bachelard'dan çarpıcı bir alıntıya yer veriyor:
İncelemeyi Oku
