Hakikat karşısında yaram ağırmış meğer
Düşündükçe yüreğim daralıyor kalıyorum
Oysaki taptaze bir fide olarak yeşermiştik
Esen rüzgârlardan, uçuşan tozdan bizardık
Nasiplenmeyi bekledik şefkatin kanatlarında
Kâh ağladık, kâh güldük anamızın kucağında
Çok sıçramışızdır uykularımızın her arasında
Mananın kuytusunda, vuslatın yolculuğunda
Bilemezdik elbette ki neler gelecek başımıza
Ne zaman bir talih kuşu konacaktı kafamıza
Bitmeyen umutlarımızla, engin hülyalarımızla
Bizi asla terk etmeyen en sadık yalnızlığımızla
Bir tutkuydu belki de ilk yeşeren sevdalarımız
Dayanılmaz meraklarımız ilk çocukluk aşkımız
Akan gözyaşlarımız, anlamsızdı kızgınlıklarımız
Unutulmayacaktı, kavuşamadığımız merakımız
Tutkuyla bağlandığım avuçlarımızda ki aşkımız
Heyecanın senfonisini yaşadığım, uçurtmamız
Sevinçle koparttığımız papatya, gelinciklerimiz
Koparak uçmuştu güzel umutlarımız anılarımız
