Ağladım bir iki satır
Güneş doğuyordu, gece ölüyordu
Güneş doğdu!
Gözyaşlarım usulca kurudu
Dışarı çıktım dolaştım
Yarı açık cezaevi bu şehri
Bir denizi özlemiştim bir de;
Deniz mavisi gözlerini
Hiiiş sus söyleme
Yalancıyım biliyorum
Gözlerin mavi değildi
Ama maviydi özlemim, umutlarım
Ağladım bir iki satır
Akşam oldu ağırdan
Sözler tükendi ben tükendim
Geceler tükenmedi, bitmedi
Ne sen geldin, ne ben öldüm
Ne sen öldün, ne de...
Ben bir gün güldüm!!
KİTAP İZLERİ
Eşekli Kütüphaneci
Fakir Baykurt
Fakir Baykurt’un Vasiyeti: Kapadokya’da Bir Umut Destanı Bir yazarın son eseri, genellikle edebi bir vasiyetname niteliği taşır; kelimelerin ardında bir ömrün birikimi, son bir mesaj
İncelemeyi Oku
